________________
પોતાને અસર કરી ગઈ હોય તેનું યથાતથ નિરૂપણ કરવામાં જ તેમના ચિત્તનો સદ્ભાવ અભિવ્યક્ત થઈ જતો હોય છે. તેવા સાદા નિરૂપણ થકી જ આવા ઉત્તમ સાધુજનના વૈરાગ્ય, સાધુતા, ભવભીરુતા, વાત્સલ્ય, બોધ ઇત્યાદિ ઉમદા ગુણો આપોઆપ પ્રતિપાદિત થઈ જતા હોય છે. આ વાતનો ખ્યાલ આ ચિરત્ર વાંચતાં તરત આવી શકશે.
મૂલચંદજી અને વૃદ્ધિચંદ્રજી બે ગુરુભાઈઓ. એક પ્રતાપી ગચ્છનાયક, તો બીજા વત્સલ અને ભક્ત સાધુપુરુષ. બન્નેનું ચારિત્રપાલન એક આદર્શ રચી આપે તેવું હતું. બન્નેની ગુરુભક્તિ અજોડ હતી. બન્નેની શાસનદાઝ અનન્ય હતી. તો બન્નેનો એકબીજા માટેનો સ્નેહ અને આદર સગા ભાઈઓથી પણ અધિક હતો.
મૂલચંદજી મ.ના ચરિત્રમાં એક પ્રસંગ નોંધાયો છે, તે પ્રમાણે- એકવાર એક સાધુને તેના કોઈ મોટા અપરાધ સબબ મૂલચંદજી મ.એ માંડલીબહાર મૂક્યો. તે સાધુને બહુ લાગી આવ્યું. ખૂબ પસ્તાયો. તે વિહાર કરીને ભાવનગર ગયો, અને વૃદ્ધિચન્દ્રજી મ.નું શરણું લીધું. પોતાનો અપરાધ કબૂલીને ક્ષમા કરવા વિનવણી કરી. દયાળુ અને વત્સલ મહારાજજીનું હૃદય પીગળી ગયું, અને તેમણે તેને માફી આપી પાછો માંડલીમાં લઈ લીધો.
સમયાંતરે આ વાતની જાણ એક ગૃહસ્થે મૂલચંદજી મ.ને કરતાં કહ્યું કે “સાહેબ ! આવું કેમ ચાલે ? આપ થાપો ને એ ઉથાપે ?”
૧૦
