________________
હેમાભાઈ શેઠે ત્યાં તેડી લાવવા માણસ મોકલ્યું. મહારાજજીનો વિચાર પણ વાડીએ રહેવાનું છેટું પડવાથી શહેરમાં આવવાનો હતો તેથી તે માણસ સાથે ધર્મશાળાએ આવ્યા. તે વખતે મુનિ દાનવિમળજી ત્યાં વ્યાખ્યાન વાંચતા હતા. શેઠે મહારાજજીને બધી હકીકત પૂછી. સહજની વાતચીત થતાં જ પરમ સંતોષ થયો. “ગુણીના ગુણ ગુણગ્રાહી જનોને આહ્લાદ કર્યા વિના રહેતા નથી.’’
બીજે દિવસે હેમાભાઈ શેઠ મુનિ સૌભાગ્યવિજયજીના વ્યાખ્યાનમાં ડેલાને ઉપાશ્રયે નિત્યના રિવાજ મુજબ ગયા. તે પ્રસંગે ત્યાં “બે પંજાબી મુનિઓ અહીં આવ્યા છે અને બહુ ગુણી છે, જ્ઞાનવાન છે” વગેરે વાત કરી, તેથી મુનિ સૌભાગ્યવિજયજીએ બોલાવવા માણસ મોકલ્યું. મહારાજજી સહિત મુનિ વૃદ્ધિચંદ્રજી ત્યાં ગયા. પં. સૌભાગ્યવિજયજીએ સારો સત્કાર કર્યો. બધી હકીકત પૂછીને સંતોષ પામ્યા.
તે વખતમાં કેશરીસંઘ ગટાને શ્રીસિદ્ધાચળજી સંઘ લઈને જવાનું હતું અને મહારાજજીએ પણ પોતાની ઇચ્છા તે તરફ જવાની બતાવી હતી, એટલે હેમાભાઈ શેઠે તે સંઘવીને રૂબરૂમાં બોલાવીને બે પંજાબી મુનિઓને સાથે લઈ જવા ભલામણ કરી. સંઘવીનો વિચાર મોટી મજલ કરીને થોડે દિવસે પાલીતાણે પહોંચવાનો હોવાથી, મુનિરાજ શ્રીબુટેરાયજીને વૃદ્ધ જાણી, તેઓ ડોળીમાં બેસે તો ઠીક એમ તેમણે જણાવ્યું. પરંતુ ગુરુમહારાજે તે વિચારની અના
૧૮
