________________
ગુરુપણું માની બેઠેલા હતા, તેમજ સુધર્માસ્વામીની ગાદીના અધિપતિ તરીકે તેઓ પોતાને પૂજાવતા હતા. શ્રાવકો પણ તેમને પૂજતા હતા. વેશમાત્ર જ જાણે વંદનિક હોય તેમ ગુણથી રહિત થયેલા છતાં પણ તેમને વંદન કરતાં શ્રાવકો વિચાર કરતા નહોતા. આવી વિચારશૂન્યતાને લીધે સંવેગી મુનિઓને આહારપાણી મેળવવામાં પણ અગવડ પડતી હતી. આદરસત્કાર ગુણને જ ઘટે છે' એવી વિચારણા નષ્ટ થયેલી હોવાથી સંવેગી મુનિઓનો આદરસત્કાર પણ કવચિત્ જ થતો. આવી અડચણને અંગે ત્યાંથી વિહાર કરવાનો વિચાર મુનિ વૃદ્ધિચંદ્રજીએ ગુરુમહારાજને જણાવ્યો. અવસર પણ તેવો જ જાણીને ગુરુમહારાજે મુનિ પ્રેમચંદજી સહિત આજ્ઞા આપી અને વિહાર કરતાં ચાતુર્માસ રહેવાલાયક કોઈપણ ક્ષેત્ર જણાય તો ત્યાંથી ખબર લખવા સૂચના કરી.
મુનિ વૃદ્ધિચંદ્રજી ગુરુમહારાજની આજ્ઞા લઈને વિહાર કરતાં તળાજા, ત્રાપજ થઈ ગોધે આવ્યા, અને ત્યાં બે દિવસ રહીને ભાવનગર આવ્યા. ખુશાલવિજયજીની ધર્મશાળાને નામે ઓળખાતા મકાનમાં ઉતર્યા. અહીં પણ યતિઓનું પરિબળ ઓછું નહોતું. શ્રાવકસમુદાયનો બહોળો ભાગ યતિઓનો જ રાગી હતો. કેટલાએક તો “ધર્મને રાખનારાઓ ગોરજીઓ જ છે' એમ માનતા હતા. આચારવિચારથી જેમ તેઓ ભ્રષ્ટ થયા હતા તેમ નામમાં પણ ગુરુજી શબ્દનો અપભ્રંશ પામીને ગોરજી કહેવાવા લાગ્યા હતા.
૨૦
