________________
તેઓ પ્રારંભમાં તેમના વડીલ ભાઈ મુસદીમલ હેમરાજના નામની શરાફી દુકાને ૧૪ વર્ષની ઉમ્મરે બેઠા. ત્યાં વ્યાપાર સોનું, રૂપું, કાપડ અને ઝવેરાત વગેરેનો હતો. બુદ્ધિ તીક્ષ્ણ હોવાથી તેમાં પ્રવેશ કરતાં તેમને વાર લાગી નહીં.
લઘુવયમાં જ પીંડદાદલખાં નામના શહેરમાં કુળવાન ઘરની કન્યા સાથે તેમનું વેવિશાળ થયું હતું, પરંતુ કોઈ કારણસર તે વેવિશાળ તૂટ્યું. ત્યારપછી બીજે વેવિશાળ થવાની તૈયારી થતી હતી તેવામાં તો તે વાત મુલત્વી રાખવામાં આવી. “જ્યારે ભોગાવળી કર્મ ઓછું હોય છે, ત્યારે સ્વાભાવિક રીતે જ કારણો પણ સાનુકૂળ જ મળી આવે છે.”
આ વખતે પંજાબ દેશમાં ઘણે ભાગે ઢુંઢીઆ પંથનો પ્રચાર થઈ ગયો હતો. કોઈ કોઈ શહેરમાં જિનાલયો હતાં ખરાં, પરંતુ શ્રાવકવર્ગ ઢંઢકમતિ રિખો (રિખો = ઋષિ, સાધુ)ના વિશેષ સંસર્ગથી મૂર્તિપૂજા છોડી દઈને ઢંઢકપંથી થઈ ગયેલ હોવાથી; તપગચ્છીય - મૂર્તિપૂજા કરનારાઓની સંખ્યા બહુ સ્વલ્પ જણાતી હતી. કૃપારામના પિતાએ પણ એ જ માર્ગ સ્વીકારેલો હોવાથી કૃપારામ પણ કેટલીએક ક્રિયાઓ ઢંઢકમતની જ કરતા હતા. એ તરફના ઢેઢક રિખોમાં અમરસિંહ નામના રિખ તે વખતમાં મુખ્ય ગણાતા હતા.
તે વખતના લોંકાના યતિઓ ચિત્રલી જિનપ્રતિમા પોતાની પાસે રાખતા હતા, પરંતુ અમરસિંહ ઢંઢકે એ
