________________
૧૩૩
સિદ્ધ કરે એવું છે. અર્થાત્ જેનો અભાવ સિદ્ધ કરવો છે તેની ઉપસ્થિતિમાં તેની આંખો જ મીંચાઈ જાય છે. તો પછી તેના નાસ્તિકત્વને કેવી રીતે દેખાડી શકે છે. આ પ્રમાણે નિર્યુક્તિના મહત્ત્વને સમજવાની આખ જ જ્યારે ખોઈ બેઠા છો તો પછી તેની સમાલોચના જ શું કરી શકે ? કેટલા વિશાળ જ્ઞાનથી નિયુક્તિની રચનાનું ભાન થઈ શકે છે તેઓનું જ્ઞાન નિરક્ષર ભટ્ટાચાર્યને કેવી રીતે હોઈ શકે. ફક્ત જેના દ્વારા મૂર્તિ મંદિર સિદ્ધ થાય તેઓનીજ નિંદા કરવી છે. કાંઈક તત્ત્વદૃષ્ટિનો વિચાર થોડો કરવાનો છે? આહ ! હા! હા !! એક એક પદ પર કેવો સુંદર વિચાર, કેવા નિક્ષેપ વર્ણન, કેવા સૂત્રરહસ્યનો વિસ્તાર, શ્રુતકેવલીઓ સિવાય આવી ગંભીરરચના કોણ કરી શકે અને કહી શકે. આવા ગ્રંથોને યુક્તિવગરના કહેવાવાળા મૂર્ખશિરોમણી જ કહી શકાય છે. શ્રેણિકમહારાજ રોજ ૧૦૮ સોનાના જવલાથી સ્વસ્તિક કાઢીને ભગવાનની અગ્રપૂજા કરતા હતા. આ લેખ પણ તેઓને અરૂચિકર લાગ્યો અને મોટી બડાઈ મારવાની ચાલુ કરી. અગ-બગડે આડું-આવળું એવું લખ્યું કે થોડી અક્કલવાળા મનુષ્ય પણ સમજી શકે છે કે લેખકને પક્ષપાતથી આંધળાપણું આવેલ છે અને યુક્તિયુક્ત વાત પણ નથી સૂઝી. તેઓ લખે છે કે એક તરફ તો આ લોકો કોઈ પ્રકારના વિધાનવિના જ મૂર્તિપૂજા કરવાથી બારમો દેવલોક પ્રાપ્ત થાય એવું ફળનું વિધાન કરેલ છે. અને બીજી બાજુ શ્રેણિકની ૧૦૮ સોનાની
