________________
૧૦. સુરત મુનિની કથા :
: ૩૯ પતિ જ્યાં સૂ હતું ત્યાં જઈને મેં તેનું ખડગ ઉપાધિ લીધું અને પલ્લી પતિ ન જણે તેમ મેં મારી દુષ્ટ ભાર્યાને ઉઠાડીને કહ્યું – “હે ટુટે! જે કંઈ પણ બેલી તે આ ખડગથી તારૂં મસ્તક છેદી નાખીશ.' એમ કહીને તેણીને આગળ કરી હું મારા નગર તરફ ચા. પછી રાત્રી નિવૃત્ત થઈ, તેથી પકડાઈ જવાના ભયને લીધે હું મારી સ્ત્રી સહિત વાંસની જાળમાં છૂપાઈ રહો.
એવામાં પલ્લી પતિ પોતાના સેવક સહિત અમાસ પગલાંને અનુસારે તથા મારી દુષ્ટ સ્ત્રીએ એંધાણને માટે વેરેલા ચીથરાને અનુસરે તો તે અમે જ્યાં સંતાઈ રહ્યાં હતાં ત્યાં આવી પહોંચે. પછી તેણે મને પકડીને ખડગના પ્રહારથી છિન્નભિન્ન કરી નાખે. વળી તે મહારા પાંચે અંગ ઉપર ખીવા મારી, મારી દુષ્ટ સ્ત્રીને લઈ પાછે વળે. પછી હું જીવિતની આશા મૂકી દઈ રોવા લાગ્યો. એવામાં કઈ વાનર ફરતે મારી પાસે આવી ચડયે, પણ તે તો મારા દુખને જોઈ મુછી આવવાને લીધે ભૂમિ ઉપર પડી ગયું. થોડી વાર પછી સચેત થયે, એટલે તે ઉઠીને વનમાં જઈ બે ઔષધિ લઈ આવ્યા. તેમાંની એક ઔષધિવો મને શક્ય રહિત કર્યો અને બીજી ઔષધિથી મારા શરીર ઉપર વાગેલા ઘા રૂઝવી નાખ્યા. ત્યારપછી તેણે ભૂમિ ઉપર અક્ષરો લખીને મને સૂચવ્યું કે
હું તારા જ ગામના સિદ્ધકર્મા નામના વૈવને પુત્ર હતું, પણ પૂર્વકર્માના નથી આધ્યાને મૃત્યુ પામવાને લીધે
