________________
: શ્રી મુનિ પતિ ચરિત્ર
ગુરૂ પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. અનુક્રમે તે ગીતાર્થ થયા.
એકદા ઉજ્જયિની નગરીથી બીજા કેટલાક સાધુઓ ત્યાં આવ્યા. તેમને આચાર્ય મહારાજે ત્યાંના કુશળ સમાચાર પૂછયા ત્યારે સાધુઓએ કહ્યું -“અમને સર્વ પ્રકારે કુશળ વર્તે છે, પરંતુ ત્યાં સજાને પુત્ર અને પુરેહિતને પુત્ર સાધુઓને ઉપસર્ગ કરે છે. તેઓનાં આવા વચન સાંભળી સાગરચંદ્રમુનિ આચાર્યને કહેવા લાગ્યા -“જે આપની આજ્ઞા હેય તે હું ત્યાં જઈ તેમને પ્રતિબોધ પમાડું.” પછી ગુરુની આજ્ઞા લઈ સાગરચંદ્રમુનિ તે બને પુણેને પ્રતિબંધ દેવા સારૂં ઉજ્જયિની નગરી પ્રત્યે આવ્યા. ત્યાં ગોચરીને અવસરે રાજભવનમાં ગયેલા તેમણે ભેજનગૃહમાં જઈને ઊંચા શબ્દથી ધર્મલાભ કહે. આ શબ્દો સાંભળીને રાજપુત્ર તથા પુરોહિત પુત્ર એ બન્ને જણ તત્કાળ ભજનગૃહમાં આવ્યા અને મુનિને કહેવા લાગ્યા - હે સાધે ! તમને નૃત્ય આવડે છે ?” ત્યારે સાધુએ કહ્યુંહું નૃત્યકળા જાણું છું; પરંતુ જો તમે વાજીંત્રો વગાડે તે હું પ્રેમથી નૃત્ય કરું ત્યારે તે બને પુત્રો મુનિને એકાંત આવાસમાં લઈ ગયા. ત્યાં તેઓએ વાજીંત્ર વગાડવા માંડયા, પણ અજ્ઞાનતાને લીધે વારંવાર ભૂલવા લાગ્યા; તેથી વિદ્યામાં કુશળ એવા સાધુએ ક્રોધ કરીને તે બને પુત્રનાં અંગોપાંગને ઉતારી નાખ્યા. પછી તે મુનિ ઉદ્યાનમાં આવી કાર્યોત્સર્ગે રહ્યા.
હવે ભોજનને અવસરે રાજાએ કુમારને બેલાવવા સારૂ
