________________
: શ્રી મુનિપતિ ચરિત્ર
એવા યૂથાધિપતિ ગજરાજ રહેતા હતેા. એકદા અટવીમાં ફરતા એવા તે હાથીને પગમાં ખેરના કાષ્ઠને ખીલે વાગ્યે, તેથી તે મહાવેદનાને લીધે ચાલવાને પણ અશકત થયા. તે જોઈને તેની બુદ્ધિવત હાથીણી દયાથી કાઇ એક ધાન્યના ક્ષેત્રમાં સૂતેલા પુરૂષને સૂંઢવડે ઉપાડીને હસ્તિ પાસે લાવી. હસ્તિએ તેને પગ દેખાડયે, એટલે તેણે છરીવડે ચામડી કાપીને તેમાંથી ખીલે। કાઢયા. આમ કરવાથી હસ્તિ સાજો થયે, તેથી તેણે ઉપકારના બદલે વાળવા પેલા પુરૂષને મુકતાફળ સમૂહ બતાવ્યા. પછી તે પુરૂષ પેાતાથી ઉપાડી તેવડા ગાંસડા બાંધી પેાતાને સ્થાનકે ગયા ને હસ્તિ પણ અટવીમાં ચાલ્યા ગયા.
તથા દાંતના
શકાય
૮૨ :
હુવે પેલે દરિદ્રી માણસ કે જે મુકતાફળ અને દાંત લાન્યા હતા તેને ઈર્ષ્યા થઈ કે રખે મારા સરખા ખીજે કાઇ ધનવ ́ત થઈ જાય!' એમ ધારીને તેણે હસ્તિ સબ ંધી સ` વાત રાજાને કહી. તે ઉપરથી રાજાએ અટવીમાં જઇ પેલા હસ્તિને પકડી નગરમાં આણ્યા અને સ ધન લઇ લીધું, માટે હે મુનિ! તમે પણ તે પુરૂષના સરખા કૃતઘ્ની જણાએ છે.’
મુનિપતિએ કહ્યુઃ-અરે કુંચિક ! તુ વિચાર કર્યાં વિના ખેાલે છે, પણ તારે સિ'હણુની પેઠે વિચાર કર્યા પછી ખેલવું એ ચેાગ્ય છે. તે સિંહુણુની કથા આ પ્રમાણેઃ—
