________________
૨૩. સિહણની કથા. :
૮૩
૨૩. સિંહણની કથા
વૈતાઢય પર્વતની ગુફામાં એક સિંહણ રહેતી હતી. તેણીને એક શિયાળણી તથા એક હરિણી એવી બે મહા
નેહવાળી સખીઓ હતી. તે ત્રણે જણીઓ દિવસે પિતાપિતાને અનુકૂળ સ્થાને ચારે કરવા જાય અને રાત્રિએ ગુફામાં આવીને પિતાના સુખ-દુઃખની વાત કરતી સૂઈ રહે. એકતા સિંહણને બાળક પ્રસ. પ્રસવ થયા પછી તત્કાળ ક્ષુધાતુર થવાથી તે બાળક સખીઓને ભળાવી પિતે ભક્ષા લેવા માટે વનમાં ગઈ. પાછળ હરિણી નિદ્રામાં હતી, તેથી લાગ આ જાણીને શિયાણીએ. તે સિંહણના બાળકને ભક્ષણ કરી સૂતેલી હરિણીનું મુખ લેહીથી ખરડયું; પછી પોતે સૂઈ ગઈ. એવામાં સિંહણ આવી. તેણીએ બાળક ન દેખવાથી શિયાણીને પૂછયું: “મારે બાળક કયાં છે ?” શિયાલીએ ઉત્તર આપ્યું -“હું જાણતી નથી, હરિણીને પૂછ.સિહણે હરિણીને જગાડીને પૂછયું એટલે તેણીએ તે કહ્યું કે-હુ તે નિદ્રામાં છું, મને કંઈ ખબર નથી. તેથી શિયાલીએ કપટથી ક્રોધ કરીને કહ્યું “અરે પાપિણી! તું જ આ સિંહણના બાળકને ભક્ષણ કરી ગઈ છે. છતાં કેમ જૂઠું બોલે છે? કારણ કે તારૂં મુખ રૂધિરથી ખરડાયેલું છે, માટે ઝટ જેવું હોય તેવું સાચે સાચું કહી દે,” ત્યારે હરિણીએ કહ્યું-“અરે કુર સ્વભાવવાળી શિયાલણી! તું મને કહે છે, પણ ખરેખર આ
