________________
૨૪: વેર વિપાક અને ધર્મને મહિમા : યણિક ક્રિયા, મત્ર, યંત્ર, તંત્ર, જલમાર્ગે ને શુદ્ધિ અને ઔચિત્યાચરણાદિ અને વિધિપૂર્વક
સ્થલમાર્ગે પ્રયાણ, રાજાની નેકરી, વેપાર આદિ વ્યાપાર કરવાથી વગર કટે મુખે નિર્વાહ થઈ વિવિધ પ્રવેગે દ્રવ્ય કમાવવા માટે કર્યા છતાં શકે તે કંઈ કંઈ લાભ થવા લાગે. જેમ પણ કઈ રીતે તેને ધન મળ્યું નહિ. તેથી જેમ ધમ ઉપર અભિરુચિ વધવા લાગી તેમ નિરાશ અને ઉદ્વિગ્ન થયેલા તેણે કેવલી ભગ તેમ તેથી તેને અધિક અધિક ધનની પ્રાપ્તિ વંત મળતાં પિતાને પૂર્વભવ પૂછ.
થવા લાગી. જેમ જેમ અધિક ધનની પ્રાપ્તિ
થવા લાગી તેમ તેમ તે અધિક ધનને ધમ. ભગવંતે ફરમાવ્યું; “પૂર્વભવમાં તું રંગ- માગે વ્યય કરવા લાગ્યો અને અનુક્રમે જુદા દત્ત નામે એ અત્યંત કુપણ અને મારી ઘરમાં રહી ધર્મિષ્ઠ અને શ્રીમંત થવાથી કોઈ શેઠ હતું કે ધમમાગે કંઈ દ્રવ્યને વ્યય કરેતે મટા શ્રીમંતની કન્યા તે પર. તે નડિ પણ અન્યને દાનાદિક કાર્યોમાં આડે આવે આમ કેટલેક સમય વ્યતીત થયા પછી એકદા ગોવાલના વાડામાં ગેલ-તેલ વિગેરે એક શ્રાવક તેને મુનિ પાસે લઈ ગયો. તે મુનિના વેચવા ધન મિત્ર ગયેલ. તે વખતે ત્યાંના ગોવા. ઉપદેશથી કંઈક ભાવથી અને કંઈક મિત્રની લના નાયકે સુવર્ણ છતાં પણ કોયલા જ છે દાક્ષિણ્યતાથી બની શકે તે જિનપૂજા કરવાને એમ માની પોતાના વાડાની આગળ તેને અને નહિ તે દર્શન ચીત્યવંદન જરૂર કરવા ઢગલો કરી દીધેલ દેખી કહ્યું, “આ સુવર્ણ આમ વગેરે ધમકરણીને નિયમ લાધિ, પણ કુપણુતાનાં કેમ નાંખી દીધું છે?” ત્યારે નાયકે કહ્યું, “પહેલાં કારણે જિનપૂજામાં ઘણે આદર ન રાખતાં દશન અમારા બાપે મરતી વખતે આ સેનું છે એમ
ત્યવંદનને નિયમ તો તે, પા. તે ત્યાં કહી ઠગ્યા હતા, તેમ તું પણ અમને ઠગવા મરણ પામી, તે પુછયના પ્રતાપે આ ભવમાં આવ્યું છે?” તેણે કહ્યું કે, “હું ખોટું બેલ શ્રીમંત શેઠને પૂજામાં આદર ન રાખવાથી તેમજ નથી. ત્યારે નાયકે કહ્યું કે જ્યારે એમ છે તે અન્યને ધમકરણી માં અંતરાય કરવાથી દરિદ્રી આ ગોળ-તેલ અમને આપી દઈને તેના બદઅને દુઃખી રહ્યો. જે અપમાન, તિરસ્કારધિકકા લામાં આ કેલસા તું લઈ જા. તેણે તેમજ રાદિથી હેરાન પરેશાન બ.
કર્યું. તેમાંથી બત્રીસ હજાર સેનયા બન્યા. હવે ધનમિત્રે પ્રતિબંધ પામી અણુવ્રત તે મોટો શ્રીમંત થઈ પડે. કેવું આશ્ચર્ય!
અને વળી તેને લીધે બીજે પણ વેપાર કયાંથી સ્વીકારી અભિગ્રહ લીધે કે દિવસના એક પ્રહર તેજ ભવમાં પણ કે અતુલ ધમને મહિમા અને રાત્રિમાં એક પ્રહર ધમ કાર્યમાં જ પ્રગટ પસાર કરે એ અભિગ્રહ ધારણ કરી સાધમિકને ત્યાં ઉતરી સવારે દરરોજ માલીને એકદા સુમિત્ર નામના ધનાઢય શ્રીમંતને ત્યાં જઈ તેની વાડીમાંથી અમુક સંખ્યામાં ઘેર ધનમિત્ર એકલે ગયે. તે વખતે સુમિત્ર ફૂલે વીણી આપવાના બાલામાં અમુક સંખ્યામાં પોતાના એક કરેડ સેનયાની કિંમતને હાર ફૂલ મહેનતાણા તરીકે લેવાનું નકકી કરી તે પિતાના દિવાનખાનામાં મૂકી ઘરમાં કંઈ કામકામમાં પ્રવતીને તેના ફૂલ વીણું આપી કાજ માટે ગયે. જરાવારમાં પાછા આવી ત્યાં પિતાના ભાગમાં આવેલાં ફૂલ પ્રભુને ચઢાવતે.. હાર નહિ દેખવાથી ધનમિત્રને કહ્યું કે હમણું એમ પ્રથમ પ્રહર પ્રતિદિને ધમકરણીમાં જ જ હાર અહીં મૂકી ઘરમાં ગયે હતું. બીજું પસાર કરે. દ્વિતીય પ્રહરે ભજન કરી વ્યવહાર કેઈ આવેલ પણ નથી, ત્યારે આટલા સમયમાં
