________________
વિનાશનાં તાંડવઃ [
પૂ. મુનિરાજ શ્રી નિત્યાન’વિજયજી મહારાજ પુત્ર પ્રકરણના સાર : મારિદત્ત રાજાને ઉદ્દેશીને મહષિ અભયરુચિ ક્રિસના દાણુ વિપાકા દર્શાવવાપૂર્વક પેાતાના પૂર્વભવા જણાવે છે. સુરેંદ્રદત્તરાજાના જીવમાં લેાટના બનાવેલા કુકડાને માનસિક હિંસાના પરિણામે માતા યશેાધરા અને સુરેન્દ્રત્ત કેટલા ભવા તિર્યંચ મેનિઆમાં રખડે છે. અને સાતમા ભવમાં બન્ને માતા-પુત્ર કુકડારૂપે ઉત્પન્ન થાય છે. તે રાજાના દંડપાશિકકાટવાલના હાથે પાષણુ પામે છે. ત્યાં આચાય મહારાજનાં મુખેથી ધમ સાંભળવા મળે છે, તે પોતાનાં પૂર્વભવા તે બન્ને સાંભળે છે. ત્યાં ક્રિયા કરતા ગુણધરરાજાના બાણુથી તે બન્ને મૃત્યુ પામે છે. હવે વાચા આગળ !
C
પ્રકરણ ૬ ઠ્ઠું પુત્રને ત્યાં જન્મ
સાતમાં ભવમાં મરતાં મરતાં અણુસણુ સ્વીકાર્યું હતુ. તેથી મરતી વખતે સમતાનાં પરિણામ આવ્યા, આથી કલ્યાણની દિશા તરફ ગળ્યાં અને જયાવલીની કુક્ષીમાં અમે યુગલ રૂપે ઉત્પન્ન થયા.
જો પુણ્યશાલી
જીવ ગભ માં આવે તે હાય તા માતાને સારા દેહલા (ઈચ્છા) થાય અને જો પાપીષ્ટ હોય તે ખરાબ દાહલા થાય એ સૌને અનુભવની વાત છે. મરણુ વખતે અમારા સમતાના પરિણામ હતા. અને અમારા વળાંક બદલાવાતા હોવાથી જયાવતીને સારા સારા દેાડલા થવા લાગ્યા.
માનસિક હિંસાના દારુણ વિપાકને દર્શાત્રતી ચાલુ ક્યા
જેલમાંથી ખદીવાનાને છોડાવી મૂકયા. પાંજરામાંથી પક્ષીઓને છુટા મુકી દીધા. માછીમારોની જાળા બંધ કરાવી. પારણીઓના શિકાર રોકાવ્યા. ગુણધર રાજાને પણ શિકાર કરતાં શકયાં. આવા આવા યાવલીને અભયદાનના પરિામ થવા લાગ્યા. ચેમ્પ કાળે અમે જન્મ્યા.
મારી પુત્રવધુ મારી માતા બની અને મા પુત્ર તેજ મારા પિતા બન્યા. સંસાર રૂપ અટ વીમાં ભમતાં જીવને અનેક પ્રકારના સંબંધે થાય છે, પણ જીવ અજ્ઞાનતાથી તે જાણી શકતા નથી.
ગુણધર રાજાએ અમારા જન્મ મહોત્સવ કર્યાં અને મારૂં નામ અભયરુચિ પાડયુ અને મારી માતાનું નામ અભયમતી પાડવામાં આવ્યુ અમે મેાટા થયા. વિદ્યાભ્યાસ કરી જ્ઞાન અને કળાએમાં પ્રવિણતા મેળવી અનુક્રમે યૌવન અવ સ્થાને પામ્યા, એટલે ગુણધર રાજાએ સામંતાદિને કહ્યું અભયસૂચિ કુમારને યુવરાજ પઢે સ્થાપવે છે અને અભયમતી કુંવરીને પરણાવી દેવી છે.’
એકવાર ગુણધરરાજાને શિકાર કરવા જવાના શાખ થઈ આવ્યે એટલે શિકાર કરવાની સઘળી સામગ્રી તૈયાર કરાવી શિકાર કરવા માટે વિશાખા નગરમાંથી તેએ બહાર નીકળ્યા, આગળ જતાં સુગંધી પવન આવવા લાગ્યા રાજાએ ચારે ખાજી નજર કરી તેા તિલક વૃક્ષની નીચે ધ્યાનમાં રહેલા સુદત્ત નામના મુનિવરને જોયા.
શાંત મુનિને જોતાં રાજાને કોઈ શુભ ભાવ ન આવ્યે પણ મનમાં થયું'; ‘અહે! આજે મારી ઈચ્છા અનેક જીવોના વધ કરી દેવદેવીને તણુ
