________________
છે. તેઓ તો પારકા ધરને હેાલવવા નીકળે છે : જો કે સળગાવનારા પણુ એન્જ હોય છે.
પિયરમાં આખા હાડા ધમાચકડી રહેતી, ને કામકાજ તો ખાસ કાંઇ હોય નહિં. અહીં તે આટલાં કામ, તેય બપોરે નવરાશ, રાતે વહેલાં સહુ પરવારીને એકઠાં થઇને બેસે. કોઇ રેંટિયા કાંતે, કોઇ નામું માંડે, કાષ્ટ ભજન લલકારે, કોઇ વાર્તા માંડે !
સુંદર દુકાનનું નામું ઘેર લખે. એમ તે નામાના મહેતાજી રાખેલા. એ નામું મું લખે, પણ પાછું પેાતાને જોવાનુ તો ખરું. મહેતાના ભરાંસે ન ચલાવે, કોઇવાર નામા–ડામામાં ભૂલ આવે, તો દુકાનેથી ચોપડા ઘેર લાવે. દુકાન તો વખતસર વસ્તી કરવાનીજ, વખતસર માણસને રજા આપી દેવાની ! સરકારી માણસાની લાચારી કરવી પડે, એવી વાત એને ગમતી નહિ.
સુંદર ઘેર ચોપડા લાવે, રાતના બધા સૂઇ જાય એટલે પાતે એસે બે આનાની ભૂલ શેાધવા ચાર આનાનું તેલ વાપરે. એ કહે ભૂલ એ ભૂલ. એ આનાની ભૂલમાંથી તા ખસાને ગોટાળા નીકળે !
લખની વહુને આ બધુ નવુ લાગે, એમને ધર તા સહુ ગાંછટ્ઠા ફ્રૂટે, ચા-પાણી પીએ. તેકર તેાકરનાં કામ કરે. એટલે ાકર પણ માથાભારે થઇ ગયેલા.
એક દહાડો વહુના હાથમાંથી તેલની બરણી છટકી ગઇ. તેલ જમીન પર ઢોળાયું. જેટલું લેવાયું એટલુ લઇ લીધું, છતાં ચેપડને !
સુંદરશે. ઘેર જમવ! આવ્યા. એમણે જમીન પર
કલ્યાણ જીત ૧૯૫૨. : ૧૯૭ :
તેલ જોયું. તરત પાતાના જોડા કાઢી ચાપડવા એસી ગયા.
શ્રીમંત ઘરની દીકરીને તે આ જોઇ હાથ ભ નીકળી ગઇ. અરેરે ! ગમે તેવા સારા તૈય લે ભીય તે ખરા ! નહિ તેા તેલ જમીન પર ઢે.ળાયું હોય, તે લૂછીતે જોડે ચેપડે ખરા !
લખમી વહુને વળી મનમાં શંકા થઈ; મહુએ ભરમાવી મૂકી તા હતીજ. એ કહે : અરેરે આ સસરો મારા કાડ કેમ પૂરશે! મારા પિતાએ મને ક્રૂવે તે નથી નાખીને !
બીજે દિવસે એણે પોતાના પિતાને વાત કરી. પિતાએ વેવાઇનું દિલ ખુશ થાય એ માટે દશ હજારનાં મકાન દીકરીના નામ પર ચઢાવી દીધાં. સુંદર તે ભારે ડાઘો માણસ હતા. એણે નગરશેઠને કહ્યું : ‘ મારે ત્યાં જોઈતું બધું છે, તમારી દીકરીને કોઇ વાતે તાણુ નહિ રહે. ખાકી વેવાને પૈસેા તાકનારો હું નથી ! તમે તમારે ધરમ કામાં વાપરો.
?
દીકરાની વહુએ વિચાર્યું કે, લાવને સસરાની પરીક્ષા કરૂ. એક હાડા એ તે માથુ ફૂટવા લાગી. કાસે ખેાકાસાં નાખવા લાગી જાણે હમણાં જીવ નીકળી જશે! વૈદ–દાક્તર તેડાવ્યા, પણ કંઈ કારી ન ચાલી.
સસરાજી તો ખડે પગે હતા. એમણે પૂછ્યું':
