________________
૧૬૨
– જૈન યુગ –
તા. ૧-૧૧-૩૧
અને પ્રકાશ પડતાં આપણી પદ્ધતિમાં ફેરફાર કરવા પડશે ઠરાવની અવગણના. એમ જપુતાં એ માટે પ્રયત્ન થયા. પ્રથમ પ્રયાસ સંવત જૈન પમના દુર્ભાગ્યે થાત ત્યાં અટકી નહિં. અમુક ૧૯૪. લગભગ શૈ પ્રેમાભાઈ હેમાભાઈએ કર્યો અને તન્મ- વ
વર્ગને એ દરાવમાં સાધુઓના કાર્ય માં દરમ્યાનગીરી-દખલગીરી
5 રાણમાં સાધઓના કાર્યમાં ય મયના સમર્થ વિચારક મહાત્માજી મુલચંદજી ગણિએ તેનું
લાગી. કેટલાક એ કરાવની અવગણના કરવા લાગ્યા અને ગ્ય વાક્ષણ કર્યું. એમણે સર્વ સાધુઓ તેથી જખ્યા કેટલેક ઠેકાબ ઇરાદા પૂર્વક એની અવગને કરવામાં અને કે દીક્ષા સંબંધમાં કઈ નાનું અને દેવે પછી સાસ એને ભંગ કરવામાં માને સમજનયું. કરન્સ તે આપણી જ તથી કરવામાં આવશે નહિં. છતાં પરિસ્થિતિ સુધરી નહિ. સંસ્થા છે. એના કરતા ફરીવાર વિચારી પણ શકાય, પણું ઉપરા ઉપરી અવ્યવસ્થિત દીક્ષાના પ્રસ ગે વધતા ચાલ્યા. પદ્ધતિસરને માર્ગ લેવાને બદલે એ સંસ્થાને ઇરાન ઉડાવઆખરે સંવત ૧૮ માં શ્રી * આત્મારામજી મહારાજના જાની જીદ લેવામાં આવી. એમ આશા હતી કે દામ કામના શિષ્ય સમુદા વડોદરા મુકામે દીક્ષા ઉપર રીતસરના જરૂરી છે કે ન્યુરન્સના ઠરાવને પિતાને ત્યાં અમલ કરી આ પ્રતિબંધ મુક્યા અને જનતાએ દીર્ધ શ્વાસ લીધે. એ સર્વ
નિર્જીવ પ્રશ્ન જેને અમુક વર્ગે મહાન રૂપ આપી દીધું છે
, હકીકત અન્યત્ર સારી રીતે નોંધાઈ ગયેલી છે અને એ સંમે- તો સાંવ ,
મે તેને ઢાંકી મૂકશે. પણ એને બદલે એક બે અપવાદ શિવાય હનના દ ર બાતલ ગણાવવાના પ્રયાસ થી છે, આવી કોઈ મેટા શહેરના નાના ગામના સ ધેમે કંઇપણુ અમલી જરૂરી દરાવ થવા છતાં એની ઉપેક્ષા કરનાર પ્રસંગે કન્યા
કાર્ય કર્યું નહિં અને દરમ્યાન દીક્ષાની અવ્યવહારું ઘેલછા અને ત્યાર પછી તે દીક્ષાની બાબતમાં શ્રી મથાને આહ્વાન આક્રમણ ચાલુ રહી. ન કોન્ફરન્સના ઠરાવપર પગ થયા, શ્રી સંધની અવગણના થવા માંડી અને દેશકાળ
મૂકીને ચાલવામાં માને અને જીવન માં હોય એમ અને કાયદાને દૂર મૂકવાના જાહેર ઉપદે થવા માંડયા. મોટી
વાતે અને વર્તન થવા માંડયા. વિચારક વર્ગ આ વાત સંખ્યામાં જનતાનો આક્ષેપ કરનાર અને જૈન કેમને નીચું જોઇ રહ્યો. અને આ આમધનિક પદ્ધતિમાં જૈન કેમનું જોવડાવનારા પ્રસંગે બન્યા અને ચારે તરફ દીક્ષાની વાતે
કાળું ભવિષ્ય દેખાતું હતું, એ આ મશિન ઘેલછામાં રાજ્યના અને દીક્ષાના કડવા અનુભવ જેન કેમને શરમાવે તેવા
દખલગીરીના પ્રસંગે જોઈ-પી શકતા હતા, પણું આંખ આકારમાં પ્રકટ થતા રહ્યા.
આડી અધી આવી જાય છે ત્યારે વિવેક નારા પામે છે એ જૈન કંન્જરસને ઠરાવ.
વાતને ખ્યાલ કરી ધર્માધતા ઓવારે ચઢાવનાર ક્ષુલ્લક આવી પરિસ્થિતિમાં ચેતરફ સંક્ષુબ્ધ વાતાવરણ વિચારોને માટે એને મનમાં ત્રાસ થતો હતે. તપાસી આ દિશામાં કાંઈ કર્તવ્ય છે એમ જૈન જનતાને અવગણના ઉપર વજલેપ. લાગ્યુ. સંધસત્તાને લાભ, કાયદાને વિરોધ અને પાછા
ત્યાર પછી દીક્ષાના અનેક પ્રસંગે બન્યા, સમયનતાં સાધુઓ કોરટમાં ધસડાય ત્યારે ધર્મને થતી કલુશતા અમે
વ્યવહાર કુશળ નેતાઓના હાથમાં સુકાન હોત તે જરૂર લાગતાં એ પ્રશ્ન પર જૈન શ્વેતાંબર કૅન્ફરન્સ વિચાર કર્યો.
પાણી પહેલાં પાળ બાંધતું, દુદેવ કે મને એક કડી વર્ગ આજુબાજુની પરિસ્થિતિ વિચારી શ્રી કૅન્ફરન્સ એ પ્રશ્ન પર
આંધળુકીયા કનાજ્ઞા વાચાળપણાના મેહ માં અંજાઈ ગયે ખૂબ ચર્ચા કરી, અભિપ્રાય મેળવ્યા, વિષય વિચારણી
અને જનતા ન કલ્પી શકે એવી અવ્યવસ્થા દીક્ષાને અંગે સભામાં કલાકે તે ૫ર કાઢયા અને છેવટે દીક્ષાના સંબંધમાં
પિપાણી. એ પાપણાથી વાત અટકી હેત તો બહુ વાંધો ત્રણ પ્રતિબંધ મૂક્યા. એ ત્રણે પ્રતિબંધેિ ખાસ જરૂરી અને
આવત પણ કરાવને પગ નીચે છુંદવાના પ્રયત્ન થમાં, અવલોકનને પરિણામે કરવાની જરૂર જણાઈ હતી અને તે
આક્રમણ થયા, અને કોન્ફરન્સ જાણે કેઈ બહારનીજ ચીજ ઓછામાં ઓછા પ્રતિબંધે હતા. તથા અત્યાર સુધી થયેલ
હાય એવા આક્ષેપ થયા. ચતુર જૈનેતર રાજદ્વારી મુત્સદ્દીઓ ચર્ચા તથા કરાવના દેહનરૂપે હતા. એ ત્ર- પ્રતિબાંધે
દૂથી આ બનાવ જોઈ શકતા હતા. અને એક દૈનિકમાં નીચે પ્રમાણે હતા.
આવતા અર્થ વગરના મેટા હડીંગે “ શકે ” વાંચી જેને (૧) જે સ્થળે દીક્ષા આપવાની હોય ત્યાંના સંધની
કેમની વિચાર સુલકત પર હસતા હતા. દીક્ષાના સંબંમાં સંમતિ જોઈએ.
કોઈ પણ્ જૈન વિરૂદ્ધ ન હોય, પણ એમાં ઉછૂખળતા (૨) દીક્ષા લેનારના સગાની માબાપ આદ અંગત નજ ધટે, એમાં સાધ્ય તરફ અલક્ષ ન પાલવ એમાં આંખ સગાની સંમતિ જોઈએ.
મચી પડ્યા રહેવાનું ન બેજે, તેમાં જે જે પ્રસંગે નસાડવા (૩) અને દક્ષિા કેમ નહાત પછી થી દમ. બગાડવાના તથા બાત દીક્ષાના બન્યા, તેમાં વળ! મા મારે
આ ત્રણે પ્રતિબધે જૈન કામના ગૌરવને તળવવા તરફ પુનરાગમનના દાખલા બન્યા તથા તેને ક્ષમતા છો બામાટે જરૂરી હતા. આ યુગમાં ગમે તેવાને દીક્ષા અપાય ઓમાં વર્ણને વિવિધ ચચાં પિ તથા અતિશક્તિ કે નદિ, ચોરીછુપીથી અપાય ન૮િ અને તટસ્થ સંધની રન અન્યોક્તિ રૂપે આપવામાં આવ્યા તેગે જેન કામના અમુક વગર અપાય નહિં. આમાં કોઈ જતને વાંધે કહષા પણ વિભાગને બહુ વિચિત્ર આકારમાં જનતા સમક્ષ રજુ કર્યો. મુશ્કેલ છે. આ હરાવ લગભગ સમાન્ય થશે. કૅન્ફરન્સ આવે સમયે પણ વિચારક વગે બહુ મમતાથી, સમનવટથી, સમરત સંઘની પ્રતિનિધિ સંસ્થા હોઇ અને એને ઠરાવ ચર્ચાઓથી સમજણ રાખવા અને ધર્મને વિરૂપ આકારમાં ઓછામાં ઓછા પ્રતિબંધને સ્વિકાર કરનાર હોઇ ન દેખાવા દેવા પ્રયત્નો કર્યો, પણ તે સર્વ હવામાં ઉડી એમાં કોઈ જાતને વાંધે પડશે નહિં એમ ધારવામાં ગયા, ચેતવણીઓ નિષ્ફળ નિવડી અને સંધ સત્તાનું ભય કરે અાવતું હતું.
અપમાન કરવાના પ્રસંગે ઉપરા ઉપરી બનવા લાગ્યા. અને
