Jain Shasan 2001 2002 Book 14 Ank 19 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 256

કેવું ચારિ -પપૂર્તિાવ્યમ્ શ્રી જૈનશાસન (અઠવાડીક) ૦ વર્ષ : ૧૪ ૦ અંક ૪૧ ૦ તા. ૨૮-૨૦૦૨
सकलाऽऽगमाधीतमतीनां व्याख्यान - वाचस्पतीनां, श्रीमतां . विजय - रामचन्द्र - सूरीश्वराणां गुणगौरव मुच्चै- सदाहरमानं
गुर्जरानुवाद समेतम्
कल्याणमन्दिर - पादपूर्तिकाव्यम् । रचयिता: पूज्य मुनिवर श्री हितवर्धन वि. महाराज
ઇન્ટ : (વસતિવૃત્તમ ) खण्डचक्रपरिकीर्तितचक्रिचुम्बि,
ભાવાર્થ : તોષાક્તરામમિાનિતમઘરમ્ | (૧) અંતરંગ રિપુઓને નિર્મૂળ કરનારાએ. सारनीरनिधिपारपर प्रवीणं,
ગુરૂદેવ!... पोतायमानमभिनम्य जिनेश्वरस्य ॥१॥ સર્વપાપોને નિર્મળ કરનારાઓ ભાવાર્થ :
ગુરૂદેવ!. ) ષખંડ ભરતક્ષેત્રના સ્વામી એવા
સૌભાગ્યના સમૂહની સમીપ રહેલાં ચક્રવર્તઓ પણ જેને ચૂમી રહ્યાં છે,
ગુરૂદેવ!.. ૩ અ૨) દોષોનો જ્યાં અસ્ત થઇ ચૂક્યો છે,
(૪) ચોફેર કીતિને પ્રસરાવનારાંઓ ગુરૂદેવ...! અને સંસારસ્વરૂપ મહાસાગરને તરી જવા
સાચ્ચેજ સૂર્ય જેવા તેજસ્વી આપના માટે જે પ્રચંડ જહાજ સમા છે, એવા શ્રી
મુખમંડલનું વર્ણન શું કરી શકાય ? જિનેશ્વર પરમાત્માના સુશોભિત
मिथ्यात्वरावणनिपातनरामचन्द्र! ચરણકમળને નમસ્કાર કરીને...
प्रेमामृतेनविलसत्परिपूर्णचन्द्र! पालं गुरुर्दिविषदां स्तवनं विधातुं,
वृत्या गुणस्य निचयो वचसांनिधिना,
मीयेत केन जलधेर्ननु रत्नराशि: ॥४॥ लोकातिशायि चरितस्ययदाऽऽत्मशक्त्या।
*ભાવાર્થ : सिद्धान्तवैरिजनपातनधूमकेतो
(૧) મિથ્યાત્વરૂપી રાવણનો શિરચ્છેદ - તણાગદોષવિસંતવનં ઋરિષ્યારા
હે રામચંદ્ર! ::ભાવાર્થ :
પ્રેમરૂપી અમૃતના સાગરમાં વિલયનારા હે નિજ શકિતથી જેમની સ્તવના કરવા માટે
પૂર્ણચંદ્ર ! આપના ચરિત્રનો સમૂહ અને હસ્પતિ પણ શકિતમાન નથી, એવા વિશ્વાતિશાયી
ગુણનો સમૂહ કયો વિદ્ધાનું સાચા અર્થમાં રિત્રના ધારક તેમજ સિધ્ધાન્તઘાતી જનો માટે
પારખી શક્યો છે ? સાગરના પેટાળમાં માક્ષાત્ ધૂમકેતુ સમા વિજય રામચંદ્રસૂરીશ્વરજી
ભંડારાયેલા રત્નના સમૂહને મા પી શકાય હારાજાની હું પણ સ્તવના કરીશ.
ખરો ? वध्वस्तसाध्वस!समाहितभाग्यभार!
कारुण्यनीरनिधिरङ्गनिदोलनेन, વ્યાપવિતાન્તર!રીદીસૈં!!
देव! त्वया विकसितो भविन्दचन्द्र!। जोमयस्य भवतो मुखमण्डलस्य
वाचांनिधेश्चरितमर्जयितुं प्रवृत्त : પંગુરુપથતિ નિર્મરશ્મ: II રૂા. विस्तीर्णतां कथयति स्वधियाऽम्बुरा रोः ॥५॥