Jain Shasan 1992 1993 Book 05 Ank 01 to 48

Author(s): Premchand Meghji Gudhka, Hemendrakumar Mansukhlal Shah, Sureshchandra Kirchand Sheth, Panachand Pada
Publisher: Mahavir Shasan Prkashan Mandir

Page 848

“જેની દાઢ ડળકી તેને પ્રભુ રૂઠયો.”
-સુલુ જ ન
અમરપુર નામે કેરી નગરી હતી. તેને કેરી કાયમ માટે ભુલી ગયે. ઘો સમય રાજા ખુબ સુંદર, ન્યાય પ્રિય અને ચતુર પસાર થતાં એક દિ;
તે તેને એકજ શોખ હતે. તે કેરી રાજ પતાના સાથીદારો સાથે શિકાર ખાવાને. કેરીની મોસમમાં તેને બીજુ કાંઈ
કરવા નીકળે. ખૂબ દુર નીકળ્યા પછી સુઝતું જ નહિ, તેથી આખો તે આ
એક અટવીમાં સર્વ આવી પહોચ્યાં. દિવસ પેટ ભરીને કેરી જ ખાતે. એક
અચાનક રાજાની નજર એક વિશાળ દિવસ શરીરમાં વાયુ પ્રકોપ થયે અને
આંબાના ઝાડ ઉપર પડી. જે સુંદર તેનું જોર વધવાથી વિભૂચિકા (પેટમાં
મઝાના પાકા રસ ભરેલાં ફળો લાગેલાં હતા દાણા, ગાડા વિ.) થઈ આવી. રાજને
અનેક વર્ષો બાદ રાજાને પોતાની પ્રિય ચીજ તે એટલી પીડા ઉપડી કે રહેવાય નહિ.
જોતાં તેની તે આંખ કરી ગઈ. તેના ભયંકર તકલીફ થવા લાગી. ચારે બાજુ
આનંદનો પાર ન રહ્યો. સર્વ વાત ભૂલતા દોડધામ થઈ ગઈ. રાજીવોએ ઉપચાર
તેને કેરી ખાવાની ભૂખ ઉઘડી. તેને કેરી શરૂ કર્યા. જહેમત બાદ છેવટે વિચિકા
બાવાને નિર્ણય જાહેર કર્યો. સાથીદારોએ મટી. રાજાએ રાહતને દમ લીધે. પણ
ખૂબ સમજાવ્યું પરંતુ આ જ વાજા બીચારા રાજાને પિતાની મનગમતી
ને વાંદરા” માને એ બીજા. સુ દર ફળ કેરીને હંમેશ માટે ત્યાગ કરે તેવું ફરમાન વૈવાએ રાજાને કર્યું. કેરી ઉપર
| ઉતરાવી તે ખાવામાં મશગુલ બની ગયા. સંપૂર્ણ પ્રતિબંધ મુકવામાં આવ્યો. જે
5 ફરી કદી ન મળવાની હોય તે રીતે પોતાની ફરી કેરી ખાવામાં આવશે તે આ રોગ
પ્રિય ચીજ પેટમાં દબાવી દબાવીને ખાધી ફરી ઉથલો મારશે અને ત્યારે મરણ નીશ્ચીત
ને આરામ ફરમાવા લાગે. ને ? જે થશે. તેવી ચેતવણી વૈદ્યોએ આપી! તેને
25ી થવાનું હતું તે થઈ ને રહ્યું. વિસૂચકાને સ્વાદ તે શું તેને નજરે નીહાભવાનું પણ
રેગ ફરીથી ઉપડયો અહીં તે કઈ ઉપપણ તમારે ટાળી દેવું અને આ વાત
ચાર મળવાની શક્યતા જ ન હતી. સજ
વૈદ્યો પણ નગરમા હતાં, આમ સમયસર પસંદ ન હોવા છતાં શરીરની મમતાથી અને મરણના ભયને કારણે રાજાએ આખા
કેઈ જ ઉપચાર ન મળતાં સૌની નિસહાય રાજયમાંથી સર્વ શ્રેષ્ઠ ફળ આપનારા
I નજરની સામે કેરીનાં ઝાડ નીચે જ તે આંબાઓને નાશ કરાવી નાખ્યા. અને મરણ ને શરણ થયે. પાછો સુખચેનથી દિવસે વિતાવવા લાગે (રાગ પણ ધર્મ જીવનને નાશ કરે છે.)