Jain Kavya Dohan Part 01

Author(s): Mansukhlal R Mehta
Publisher: Mansukhlal Mehta Mumbai

Page 714

* ૭૫૪
જૈનકાવ્યદોહન,
હણ્યા, તે પુર સુણ્યા.
1;
પરણ્યો પ્રીતમ પેઢલા વાંદરા તસ કર્યાં, કરિ અસિષ્ઠા થઇ નિર્દય રણવગઢ l; ગાવાળશું ગઈ પદ્ધિપતિ ચૈત્યે ગાપ ણ્યા રણું વાધે તો પાંગળા ચેાગી ક્રિયા પતિ નિશિ નઇ જળ તરી, ચ્યાર કિયા ભરતાર અવર મનમાં ધરી; પતિવ્રતા વ્રત ધર્મ ભલા તુ પાળતી, નિજ કુલ અલક ઘર અનુઆલણુ તું સતી. મુખપર વજ્ર ધરી પુર માહિર નીકળા, ભગુવા વેશ ધર્યાં તિષ્ણે દંડ ન આકરા; સુણી ચલી ગઇ ગામાતર લજ્જા વાણી, તિણે સમે દીએ વન પાલક ન્રુપને વધામણી. સ્વામી ગાવિંદ જટી તાપસ ટાળે વર્યાં, તુમ પૂર બાહિર ઊત્તર વનમે સમાસ; તાપસ ભક્તિ ભૂષ સુણી હરખિત થયા, પટરાણી વીરસેનશું તિહાં વંદન ગયા. નમાં આશિષ પામી સુઠામે મેસતાં, આ સંસાર અસાર ગુરૂ ઉપદેશતાં; પૂર્વે વિરક્ત સુણુિ થઇ અધિક દાસીએ, રાજ્યે વી સુત મંત્રી નૃપ દિક્ષા લિએ. પટરાણી પ્રતિમાષ લહી વિધન ભયે નિજ ગર્ભ વાત ન સાવન જટી ગુરૂ નામ દિએ ન્રુપને મુદ્દા, મિથ્યાત ધરમે તપ કરિએ તિહુ જષ્ણુ સદા. પાંચસે તાપસ ભેળા ગુરૂ આ વન વસે, રાણી દિનદિન ગર્ભ વધ્યું તન પૂછત સુણિ સાચું તપસ્વી તપસ્વી હરખિયા, સમયે સુલગ્ન સચિ સંમ પૂત્રી જનમ થયા.
''
.
થઇ તાપસી, કહિ કી;
ઊક્ષસે
ر
'
૧૧..
૧૨
૧૩..
૧૪.
૧૫.
૧૬
૧૭.-