________________
दृष्टांतशतक.
३५५ लाव काकने हुँ मारूं एम कही बानी रीते समस्यायें एक बांण धनुषमा संयोजित करी राख्यो ते वात कागडायें सांजली अने विचार कस्यो के ए राजा खड्ग लश्ने मने मारवा जाड कपर चढशे तेवामां दुं उडी जाइस एम विसवासें रह्यो तेवामां राजायें तेनी ऊपर जोरथी बाण फेंक्युं, ते कागडाने सूधो लाग्यो तेथी तरफडतो थको तरत नीचें पड्यो अने मरण थवानी तैयारीमां आव्यो तिहां मरतां मरतां कहेवा लाग्यो के हे राजा हुँ मरतो नथी पण तुं मरे ने कारणके मनुष्यनो नूषण रूप जे वच न ते वचनथी तुं चूकोडो माटे जे पुरुष पोतानुं वचन गमावीने जीवतो रह्यो तेना जीवितव्यने धिक्कार हे जेनुं वाक्य गयुं तेनो जीव रयुं तो पण मुवा सरखोज जाणवो कह्यु डे के श्लोक ॥ असारः सर्वसंसारो; वाचा सारस्तु देहिनां ॥ वाचा चंचलिता यस्य, सुकृतं तेन हारितम् ॥ १ ॥ मग्गियं खग्ग फलयं, काउदेसेण संधि बाणो ॥ सुंदमून ए कान, मूथा ते वयण चूका ॥ २ ॥ ए चोपनमो दृष्टांत ॥ ५५॥
हवे पांमवोनी तृषानो पचावनमो दृष्टांत कहे . ॥ सत्रे पांडुसुताः सरोपि तृषिता दृष्ट्वाब्धिसंख्यागताः, तत्राहार्पय मे स रः पिब मरिष्यस्युत्तरं नो जलं ॥ पीत्वादुश्च पृथक् तदर्थमवदन्निश्चेष्टितास्ते ऽनवन, दत्वार्थ हि युधिष्ठिरःप्रतिसुरंजीवापयत्यागुतान् ॥५६॥ अर्थःवनमांहे पांचें पांमवोने तृषा लागी तिहां पाणी जोतां घणुंज वेगळु एक सरोवर जलें पूरित दी. तेवारें पांच नामांथी एक ना पाणी पीवा त था बीजा नाच सारु पाणी लेवा माटे गयो.ते तिहां सरने विषे जश् पा पीपीवा लाग्यो. तेवारे ते सरोवरनो अधिष्ठायक एक देवता बोल्यो के, जो महारा प्रश्ननो उत्तर थापे तो पाणी पी. तेने नाश्ये कयुं के एकवार म ने पाणी पीवा दे, पनी हुँ तुमने उत्तर आपीश. तेवारें देवता बोल्यो जो उत्तर नहीं आपीश तो मरण पामीश.पाणी पीधा पनी उतर देवाणो नहीं. तेवारे तेने देवतायें मृतक करी नाख्यो हवे तेने पा श्रावतां घणो वख तलाग्यो तेवारें बीजो नाइआव्यो. एम एकेक केडे चार नाइन याव्या ते चारेने पूर्वनी पेरें मृतक करी नांख्या. तेवारें राजा युधिष्ठिरें जाण्यु के, जे जाय ले ते पानाथावता नथी. माटे ए शी बला ? तेथी युधिष्ठिर पोतें त्यां याव्यो त्यां जूवे तो चारे नाइने मृतप्राय दीना. धने पोतें जल पी
