________________
दृष्टांतशतक.
३७३ चालता एक आमनो पारणाती मुनिश्वर मव्यो, ते मुनिनें तेणें पारएं कराव्यु. पनी ससराना घेर तरफ चालवा मांझयो, एवामां तेना ससरानी कुलदेवीयें जई ससराने कयुं के, तहारो जमा कुःखीथको तहारी पासेंथी इव्य मागवा आवे . परंतु एणे मार्गमा जे धर्म कयुं , ते धर्म जो तु जने थापे तो तुं ताहरा जमाइने धन आपजे. एवामां ते जमाइ पण सा सराने घेर आव्यो. तेवारें ससरायें कह्यु के, मार्गमा तमे जे पुण्य कयुं डे ते अमोने आपो, अने धन लीयो. पण जमाइये ते धर्मनुं पुण्य आप्यु न ही अने एमज पाडो वव्यो. मार्गमा नदी आवी. तेमाथी रूडा रूडा ते जदार कांकरा वीणीला तेनो कोथलो जरी मस्तकें चढावीने पोताना गा म तरफ आवे , ते वखत मुनिना अधिष्टित देवें ते सर्व कांकराना रत्न करी नारख्या. पनी जेवारें घेराव्यो तेवारें स्त्री ते कोथलो' नखेली जो यो, तोमांहे रत्न दीठां. तेवारें कहेवा लागी जे माहारा बा घणुंज रूडं कां देखाय जे. जेमाटे आटलां रत्नो आपणने आपी दीधां ने. तेवारें ते जमाश्ये जाण्यु जे मार्गे धर्म कयं साधुने आहार दीधो तेना पुण्योदयथी या फल प्राप्त थयुं जणायले. पडी ते सर्व वात पोतानी स्त्रीने कही. मा टे धर्म कस्यो होय तो ते को कालें पण फल आप्याविना रहेज नही. कडं जे के ॥ धर्मथकी धन संपजे, धर्मे शिवसुख थाय ॥ कांकर रत्न जड्या कीयां, देवें धर्मपसाय ॥ १ ॥ धम्मेण कुलप्पसूई, धम्मेण दिवरूवसंपत्ती ॥ धम्मेण धणसमिहि, धम्मेण सुविबडा कित्ति ॥ २ ॥ ७ ॥
हवे जे न करवा योग्य होय ते नज थाय तेनो एंशीमो दृष्टांत. ॥ श्रेष्ठयंघो यदि कंटकं हि निशितं नग्नं तदा सेवकान्, गृह्णीताह पति श्च चर्म बहुलं ह्येकः किमर्थ तदा ॥ म्याबादनहेतवे परपदत्राणाय तं ना ऽधुना, नूतं नैव नविष्यतीति किमु नो ते पादरदां कुरु ॥१॥ अर्थःकोई एक मूर्ख शेठना पगमां तीखो कांटो नांग्यो, तेनुं दुःख थयुं. त्यारे शेवें पोताना सेवकोने कह्यु के, तामामथी जेटलां चामडां वेचातां मल तां होय तेटला लावो. सोंघां होय के मोघां होय. तेनी परवा नहीं पण चामडांसद आवो, ढील म करो. ते वात एक बुद्धिमान माणसें सांजली अने शेठने कह्यु के हे शेत ! एटलां बड़ां चामडां लश्ने गुंकरशो ? एनी च व्यापार जे. ते कोण करे ? तेने शेते कयुं के मारा पगमां कांटो नांगो
