________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જોઇએ કે-જ્યાં સત્ય દલીલો અને દો એ છે ત્યાં જ છે ને આપ અને સાથે ગાલીપ્રદાન તેનું સ્થાન પચાવી પાડે છે. આ રથ સારી અસર થવાને બદલે ઉશ્કેરણી ફેલાય છે અને લેખનકળાનો પગને બદલે પગ થાય છે. લેખનકળા વિકુત બને છે; તેથી પ્રગતિવાળુ લકે આ બાબતમાં ખાસ લક્ષ આપી– શપથ ખાઈ–અંગત કડવાશને અજય બાણ તેનાથી દર-સુર રહેવું જોઈએ.
(૪) આજે તખલ્લુસ–સ સાથી લખનારા ઘણા જોવાય છે. કાયરતાનો આ એક પ્રકાર જ છે. ગુપ્ત નામે, કેઇની પીઠ પાછળ કલમના ઘા કરનાર લેખકની પામર અને મલિન મનોદશા પ્રગટ થાય છે. રાજ્ઞ વરાનાર પ્રાય: તેવા લખાણ ઉપર લક્ષ આપતા જ નથી, પછી તેને પ્રત્યુત્તર તા આપવાનો હાય જ શાને ? ખરી વાત એ છે કે-જે કાંઈ લખવું હોય પોતાની પણ જવાબદારી સાથે નિડરતાપૂર્વક ખુલ્લા નામે લખવું જોઈએ. જે તમ બની શકે તો જ લેખનની કંઇક અસર સંભવે છે. બાકી ખાટી સંજ્ઞાઓ, ટૂંકા અંગ્રેજી નામો વિગેરે લખાતા લેખો કચરાની ટોપલીમાં જલદી સ્થાન મેળવવાને ભાગ્યશાળી બને છે.
(૫) થોડી મૂડીમાં ઝાઝો વેપાર ખેડનારને આજે તાટે નથી. થોડા ભડળમાં સવ યંત્ર રચાવા બનનારા આજે ખૂબ જ જણાય છે. લેખન સાહિત્યમાં આ દશાથી જે વૈવિધ્ય આવવું જોઈએ તે આવતું નથી. અ૫ ભડળવાળા લેખ કોએ પિતાનું જ્ઞાન વધારવા પ્રયત્ન કરવા જોઈએ. ખૂબ વાંચન અને પુષ્કળ મનન-ચિતન કરવું જોઈએ. એ બધી પરીક્ષામાં ઉત્તી થયા પછી વિચારેને જે પરિપકવ ફાલ ઉતરશે તે ફાલથી લાકે સ્વયં તમારા તરફ આકર્ષાશે અને તમારા લેખની, તંત્રીઓ સ્વયં માગણી કરશે. આને અધે ઉગતા લેખકોએ કંઇ લખવું જ નહીં એમ નહીં, બલકે “ લણતાં પતિ નીપજે. લખતાં લડીઓ થાય” એ કહેવત યથાર્થ છે. પરંતુ પાછળથી ઉત્ત પંક્તિમાં આવેલા લેખકને, પ્રથમ પોતાના લેખો વાંચતા હસવું આવવાના બનાવો બને છે. એટલે કહેવાની માત્ર કે બિકુલ ન લખવું એમ નહીં પરંતુ સહજ દિશા ફેરવવાની આ સૂચના છે. અથાતુ પ્રબ વાંચન-મનન વધારવાથી તર્કશનિ-વિચારશકિત ખીલે છે અને એ વિકાસ-તર્કશક્તિની સરણે ચડીને બહાર પડેલ લેખ ખૂબ શક્તિવર્ધક હાય હે. દિનપ્રતિદિન વિકાસની દિશા ઉઘડતી જ જાય છે તેથી એ તરફ આપવું આવશ્યક છે.
(૬) અન્યની કૃતિ પછી તે કાવ્ય છે કે લેબ હો, પરંતુ બીજાની ન પિતાના નામે ચડાવવાને કવન પર વાવ ન લાવે છે. અત્યારે કે દાખલાઓમાં તેવું બની રહ્યું છે. તો આ વિધ લાલબત્તી ધરવી ,
For Private And Personal Use Only
