________________
सयलम्म वि जीयलोए तेण इह घोसिओ अमाघाओ ।
તા.ક.
इक्कं पि जो दुहत्तं
सत्तं बोहेज्ज जिणवयणे ॥
સંસારમાં દુઃખી થઈ રહેલ એક પણ જીવને જે જિનવચનનો બોધ પમાડે, તેણે હકીકતમાં સમસ્ત વિશ્વની અંદર અભયદાનની ઘોષણા કરેલી છે. કારણ કે જિનવચનનો બોધ પામનાર આત્મા અલ્પ સમયમાં પરમ પદ પામે છે અને કાયમ માટે હિંસામુક્ત થઈ જાય છે. વિશ્વના સર્વ જીવોને તેના તરફથી શાશ્વત અભયદાન પ્રાપ્ત થઈ જાય છે.
ઉપદેશમાળામાં પૂ.ધર્મદાસગણિ મહારાજા
: સત્ય-સંવાદ.
સજ્જન : આ વાછડાં મરી જાય છે એના માટે દોરીથી બાંધીને દૂધની બોટલ રાખવી જોઈએ. જેથી એ ભૂખ્યું થાય, તો જાતે પી શકે.
ટ્રસ્ટીશ્રી : તમારે સલાહ જ આપવી છે ને ? આ બધાં જીવવા લાગશે, તો અહીં પગ મુકવાની જગ્યા નહીં રહે.
મોટા ભાગની પાંજરાપોળોમાં પશુઓ તેમના આયુષ્યને પૂરું કર્યા વિના વહેલા મરી જાય છે, જેનું કારણ નિત્ય ઉણોદરી હોય છે. પચાસ પશુઓને દશ પશુનું ઘાસ નીરવામાં આવે તો શું થાય ? સો પાંજરાપોળના પ્રામાણિક પરીક્ષણ બાદ એક સજ્જને જણાવેલી આ વાત છે.
પ્રભુના મૂળ માર્ગને મુકીને આપણે ક્યાં આવી ગયા ? ટ્રકો પકડવાનો, કેસો લડવાનો અને જિનશાસનની સ્થાવર-જંગમ મિલકતને જોખમમાં મુકવાનો શો અર્થ રહ્યો ? એનો ગંભીરતાથી વિચાર કરવાનો સમય ક્યારનો ય પાકી ગયો છે.
૨૭
ઈમોશન્સ
