________________
માસખમણ કરવાનું બાકી છે, માટે એને માસખમણ કરાવવાનું છે.” ને ખરેખર એમનું માસખમણ નિર્વિક્સે થઈ ગયું.
धन्नो सो जीयलोए, गुरुणो णिवसंति जस्स हिययम्मि ।
धन्नाण वि सो धन्नो, गुरुण हियए वसइ जो उ ॥ વિશ્વમાં તે ધન્ય છે, જેના હૃદયમાં ગુરુઓ વસે છે. તે ધન્યથી પણ છે, જે ગુરુના હૃદયમાં વસી જાય છે.
પૂ. કૃપારત્ન મ. ધન્ય પણ બન્યા છે, અને ધન્યાતિધન્ય પણ બન્યા છે. એમના સંયમજીવનના બાળપણનો એક પ્રસંગ... વિહારમાં એકવાર ગુરુદેવે અમુક સાધુઓને આગલા મુકામે મોકલ્યા. કારણ એ હતું કે તે સ્થાને નિર્દોષ ગોચરી થાય એમ ન હતી. એ મુનિવૃન્દમાં પૂ.કૃપારત્ન મ. પણ હતા, એકાદ કિ.મી. ચાલ્યા હશે. બાજુમાં ચાલતા મહાત્માએ જોયું કે એમની આંખોમાંથી આંસુ ટપકી રહ્યા છે. મહાત્માએ એમને કારણ પૂછ્યું. એમણે કહ્યું, “ગુરુ મ.નો ઓઘો કોણ બાંધશે ? ગુરુ માને પાણી કોણ વપરાવશે ?' મહાત્માએ એમને કહ્યું “તમે એમ કરો, ગુરુ મ. પાસે પાછા જતા રહો.” ને એ પાછા આવી ગયા. દોષિત વાપરવું પડે તો વાપરવું, પણ ગુરુથી જુદાં ન પડવું. આ શાસ્ત્ર વચનની પરિણતિ એમને શાસ્ત્રો વાંચતા પહેલા મળી ગઈ હતી. આજે એમનો ૨૦ વર્ષનો સંયમપયાર્ય થયો છે, પણ એકે ય ચાતુર્માસ જુદું કર્યું નથી. જુદા થઈ શકે તેમ હોવા છતાં જુદા થયા નથી. એ એમની અખંડ પરિણતિનું લક્ષણ છે.
ત્રણે મહાત્મા ખૂબ જ સરળ, નિખાલસ, પેટના સાફ અને પરમ ગુરુભક્ત છે. આજે અહીં જેટલી મેદની છે. એના કરતાં દશગણી મેદની મુંબઈમાં થઈ શકી હોત. આપણે માનીએ છીએ કે વતનમાં થાય ને વતનની બહાર થાય-ફરક પડે. આપણે બહુ ઠરેલ અને સમજુ છીએ. આ મહાત્માઓને પૂછો તો કહેશે – ગુરુની હાજરીમાં થાય ને ગુરુની ગેરહાજરીમાં થાયફરક પડે. પહેલા ફરકથી આ મહાત્માઓને કોઈ જ ફરક પડતો નથી. ચાલો, એક મહિનામાં મુંબઈ પહોંચી જઈએ, ત્યાં પદવી લઈએ. આવો વિચાર
વાત - ત્રણ મહાત્માઓની
_ ૬૨
