Book Title: Gnatadharmkathanga Sutram Part 02
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
अमगारधर्मामृतर्वापणी टी० अ० ८ मल्लीभगवदोक्षावसरणनिरूपणम् ५०७
एव सपेक्षते-विचारयतिस्म । सपेक्ष्य वैश्रमण देव शब्दयति, शब्दयित्वा, एवम्वक्ष्यमाणमकारेण, अबादीत्-हे देवानुमिय ! एव खलु जम्बूद्वीपे द्वीपे भारते वर्षे-भरतक्षेत्रे 'यावत्-अशीतिशतमहस्राणि दातुम् ' अर्हता भगवता निष्क मता त्रीणि कोटिशतानि अष्टाशीति कोटी अशीतिशतसहस्राणि दातु सउँपामिंद्राणा मर्यादाऽस्तीति भावः । तत्-तस्माद् गच्छ खलु देवा नुप्रिय ! जम्बूद्वीपे द्वीपे भारते वर्षे मिथिलायो राजधान्या कुम्भरमाने इमामेतद्रूपामर्थसपद खलु साह राहि' सहर-मापय । सहत्य क्षिप्रमेव-शी प्रमेव मम 'एयमागत्तिय ' आज्ञप्तिकां प्रत्यर्पय-ममाज्ञायाः प्रत्यर्पण कुरु ।
ततस्तदनन्तर खलु स वैश्रमगो देवः शक्रेण देवेन्द्रेण देवराजेनैवमुक्तो हष्टः करतलपरिगृहीत दशनख शिर आवर्त मस्तकेऽञ्जलिं कृत्वा यावत् 'पडिमुणेड' प्रतिशणोति एव " करिष्यामि ” इत्युक्त्या सीकरोति प्रतिश्रुत्य, जम्मका
(एव स पेहेइ, म पेहित्ता वेसमण देव सदावेह, सहावित्ता एवं घयासी) ऐसा विचार उस शक देवेन्द्र ने किया। कर के फिर उसने पैश्रमणदेव-कुवेर-को घुलाया-घुलाकर उसले ऐसा कहा-(एव खलु देवाणुप्पिया । जबूद्दीवे दीवे भारहे वासे जाव असीतिं च सयसहम्साइ दलहत्तए ) हे देवानुप्रिय ! इस जबूद्वीप नाम के द्वीप में भारत वर्ष क्षेत्र में मिथिला नाम की नगरी है । उस के राजा कुमक के महल में मल्ली नाम की तीर्थकर प्रभु हैं वे दीक्षा लेने का विचार कर रहे हैं। इसलिये इन्द्रो का यह परम्परागत नियम है कि वे उन के निष्क्रमण मरोत्सव के समय तीन सौ करोड़, अट्ठासी करोड, और अस्सी लाग्व स्वर्ण दीनारें वार्षिक दान में देने के लिये उन के माता पितो के भवन ( एव सपेहेइ, सपेहित्ता वेसमण देव सदावेइ, सदावित्ता एव चयासी)
તે શક દેવેન્દ્ર આ પ્રમાણે વિચાર કર્યો અને ત્યારબાદ તેણે વૈશ્રમણદેવ કુબેરને બેલા, બેલાવીને તેને કહ્યું
( एव खलु देवाणुप्पिया ! जूबद्दीये दीवे भारहे वासे जाच असीनि च सय सहस्साइ दलइत्तए)
હે દેવાનુપ્રિય ! આ જ બૂઢીપ નામના દ્વીપમાં ભારતવર્ષ ક્ષેત્રમાં મિથિલા નામની નગરી છે ત્યાના રાજા કુભકના મહેલમાં મડવી નામના તીર્થ કર પ્રભુ છે તેઓ દિક્ષા લેવાનો વિચાર કરી રહ્યા છે એટલા માટે ઈન્દ્રોને આ જાતને પર પરાથી ચાલતો આવતો નિયમ છે કે તેઓ તેમના નિષ્ક્રમણ મહાત્સવના વખતે ત્રણ કરોડ, ઈયાશી કરે અને એ શી લાખ સોના મહેર વાર્ષિક કાનના રૂપમાં તેમને ત્યાં ઘેર પહોંચાડે
