Girnar Tirthoddhar Ras

Author(s): Naysundar Gani, Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Mohanlal Dalichand Desai

Page 29

પહ ને નાની પનોતી. પ્રયુ વિણ કહેત ન લહજે રે અ ને જણા સેન મુખ વજે લાકેક રંડા કહી જે રે. ૯૩ પ્રિ, પતિ- અધીન સદા કુલનારી. પતિ જ પરકરે પણે જીવી તે પહિ તત્તમ પુરી પ્રાઉન કે રે ૯૪ બી. ઉપ -
હવામી, તુહ્યને કુલ કલ્યાણ રે બા અવાર નવાર વ ચે કે, હું તો તલ્સ પગે
ત્રાણ રે. ૯૫ પ્રી. કોમલ સુતે કહે અગા પિતાજી. અદ્ય રૂપે રણીઆરે જે સુત અવસરે કાજ ન આવેઉર. કીટક તે ભણી રે
૯૯ પ્રી. તોન! સાંભલો રે સાચી વાત કેમલ ચુત ઇમ ભાખે રે-આંચલી મુખને એહ પલાત આપી, તુ સંઘ લે પહોચે રે જનક જાઓ એણવાતે વધુ મ ર કે ચિતે સાચો ૯૭ તાત બંધવ બેહ પ્રતે તેવ સંઘવી, ની િયુગનિ ! વાત સમઝાવી
સંકલ સાંચરતો કીધો, સઘલી રખ ભલાવી રે. ૯૮ તાત,
પીહરે. પીયરમાં પતી સર્વ વાતે ભાગ્યશાળી હોય તેવી સ્ત્રી; શુભ સુચક મુહુત છે કે રૂપ; અ કન અપશુકને જે તજે, લોકીક લાકમાં; કીજે કહેવાય,
૯૪ સદા-હમેશાં કુલનારી-સારકુટુંબની-ખાનદાન સ્ત્રી, પ્રીમ્બિ-પતિ પ ઉપસી -ઉપદ્રવ-પીડા-દુ:ખ સહન-સહીશ [ પુરૂપ ! શું રીવર-ઉત્તમ સુ દરી-નારી, વરજ- પરશુ, પગવાણ--પગરનું. સુતપુત્ર, રણઆ વાળા-કરજદાર ઉદર-કીટક -પેટનાકડા ભણીબોલાયા-કહેવાયા. ૯૭ મુઝને એક પલાદતને આપી-તેને બદલે મુઝને એટલે દિન આપી–એ ગ ઘ માં છે પલ તને-પહોળા દાંતવાળાને; જ ન પડો, એ જ રો-અફસ કે નીતિ-પરરપર તમે જો નોટામ; ગુગની-જુગતિથી આવા નું પત્ય છે તે કરણ તરીયા છે. સાંચતા-ચલતે શીખ–શીખામ; શીખ ભળાવી–સળી જાતની