________________
धन्ना० १२३
तं सुकृतिनः परिपालयति ॥ १ ॥ जावार्थ:- शिव दजु सुधी कालकूट फेरने बोमी देतो न थी, काचबो (कपावतारमां ) जे बे, ते पृथ्वीने पोतानी पीछे घरी राखे बे ने समु दुस्सद एवी वमवानल अभिने सहन करे बे! माटे जला पंमित पुरुषो, अंगीकार करेलाने त्याग करता नथी. ॥ १ ॥ सा० प्राश्रित माटे सर्प कंठे भूषण कीयों रे लो, सा० कालकूट विष ष्ट ग्रही जण कियो रे सो ॥ सा० लक्ष्मीने जुन कृष्ण नरंगे जालवेरे वो, सा० मोरली मधुरे नाद सुसादे श्रालवे रे लो || मा० ॥ ६ ॥ सा० कहो वियुजी तुमे पुष्ट या बोशा जली रे लो, सा० श्रमचा मनमें होंश हती वल्लन घणी रे लो ॥ सा० कोई क दाखो दोष सुघोष करी मुखे रे लो, सा० के कोइ देइ आधार पढे जाज्यो सुखे रे लो ॥ मा० ॥ ७ ॥ सा० दैवप्रयोगे एम जो मति तुमची फरी रे लो, सा० नवि दीधी वली तेम ज केहने दीकर रे लो ॥ सा० पुत्रतणी तो दौश पूरी किहांथी पमे रे जो, सा० दैव संगाये जोर किसी परे निवमे रे लो || मा० ॥ ८ ॥ सा० ते जणी वाल वे चार हुवे श्रमचे यदा रे लो, साप ते आधार उदार होशे अमने तदा रे लो || सा० पवे सुखे लेजो दीख कहुँ बुं आजथी रे लो, सा० यदवा तदवा बोल न बोलूं लाजश्री रे लो || मा० ॥ ए ॥ सा० वय श्रमची लघु देखि दया नथी श्रावती रे लो, सा० जे जिनधरममें सार कही बेते वती रे
For Personal and Private Use Only
Jain Educationa International
उ०४
१२३
w.jainelibrary.org.
