________________
o
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
eeeeeeeeeeeeeeeoooooooooooooooooooooooooo
સમૂહના એકી સ્વરે ઘોષ ઊઠે છે : "સહજાત્મ સ્વરૂપ, પરમગુરુ”. "દેહ ભિન્ન કેવળ ચૈતન્યનું જ્ઞાન” કરાવનાર, આત્મા-પરમાત્માની એકતા સાધનારા આ ભકિતઘોષના પ્રતિઘોષ આજુબાજુની કંદરાઓમાં ગુંજી ઊઠે છે અને ચોમેર ફેલાયેલી ચાંદની ને છવાયેલી શાંતિની વચ્ચેની આ અદ્ભુત ગિરિસૃષ્ટિ દિવ્ય સૃષ્ટિમાં રૂપાંતર પામી રહે છે-સ્વર્ગથી યે સુંદર ને સમુન્નત ! આખરે સ્વર્ગની એ ભોગભૂમિમાં આ યોગભૂમિ જેવો પરમ વિશુદ્ધ આનંદ દુર્લભ છે, અને એટલે, સ્વર્ગ દેવતાઓ અહીં નજર માંડે છે....
એમને આકર્ષક આ રત્નકૂટના ગુફામંદિરમાં એકત્ર મળેલાં સૌ સાધકો ભકિતમાં દેહભાન ભૂલીને આત્મા-પરમાત્માની અખંડ એકતારતા
અનુભવતા લીન બની ગયાં છે. એ સૌમાં યે સાવ નિરાળા છે-પવિત્ર { ઓજસથી દીપતા, પરાભકિતની મસ્તીમાં ડોલતા, આધેડ ઉંમરના
ભલા-ભોળા માતાજી” !! તેમની ભકિતની અખંડ મસ્તી એવી તો જામે છે છે કે તેમનું સ્નિગ્ધ અંતર-ગાન સાંભળવા અને નિજાનંદનું ડોલન નિહાળવા પેલા સ્વર્ગના દેવગણો પણ આખરે સાક્ષાત્ નીચે ઊતરી આવે છે !!!
ખૂબી તો એ છે કે માતાજીને તેની જાણ કે પરવા નથી! દષ્ટિથી ગોચર સૌને નહીં થવા છતાં પોતાની ઉપસ્થિતિની તો આ દેવતાઓ સૌને પ્રતીતિ કરાવે છે. માતાજીની ભકિતથી આનંદ પામતા, ધન્ય થતા, તેને અનુમોદતા તેઓ તેમના પર ખોબા ભરીને સુગંધિત વાસક્ષેપ' નાખે છે ! એ પીળા, અપાર્થિવ દ્રવ્યને ત્યાં ઉપસ્થિત સૌ કોઈ નરી આંખે નિહાળી શકે છે. પ્રગટપણે સ્પર્શીને સૂધી શકે છે....!! ના, આ કોઈ જાદુઈ, અસંભવ, અતિશયોકિતપૂર્ણ યા પરીકથાની કલ્પના નથી, આશ્ચર્યપ્રદ છતાંય પ્રતીતિ કરી શકાય તેવી નક્કર હકીકત' છે. 'ચમત્કાર' કહો તો "શુદ્ધ ભકિતની શક્તિનો ચમત્કાર” છે અને કોઈએ કહ્યું છે તેમ
| "જગતમાં ચમત્કારોની અછત નથી,
અછત છે આંખની કે જે એ જોઈ શકે !” એવી આંખ', એવી દષ્ટિ' ન હોય અને ચૈતન્ય સત્તાની ચમત્કૃતિ દષ્ટિગોચર ન થઈ શકે તો એમાં દોષ કોનો? પેલા સૂફી ફકીરે પણ આ જ કહ્યું છે– "નૂર ઉસકા, જુહુર ઉસકા, અગર તુમ ન દેખો તો કસૂર કિસકા?” એવી દષ્ટિ' છે ભક્તિ, વિશુદ્ધ ભક્તિ, એના વડે (ચૈતન્ય-સત્તાની
e
o
ooo
o
ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
w
હહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહ
હ હહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહહાહાકાત હાહાહાહાહાહાહહહહહહહહહહહહહહહહહહહતી
s
૨૩
