________________
Essessessssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
જાણવા-સમજવાની પણ ! સદ્ભાગી હતો કે, શરદપૂર્ણિમાની ચાંદની રાતે એ ગુફા મંદિરના સામુદાયિક ભક્તિ કાર્યક્રમમાં જિનપ્રતિમા અને શ્રીમની શ્વેત આરસ પ્રતિમા સન્મુખ મારી સિતારના તાર પણ રણઝણીને ગુંજી ઊઠયા. અહીંના દિવ્ય વાતાવરણમાં કોઈ અજબ આનંદ માણતો હું સિતારની સાથે સાથે અંતરના પણ તાર છેડી રહ્યો હતો....મસ્તવિદેહી આનંદઘનજી અને પરમ કૃપાળુ સહજાત્મયોગી શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજીનાં પદો એક પછી એક અંતરમાં ઊંડેથી ચૂંટાઈ ઘૂંટાઈને પ્રગટવા લાગ્યા ને "અવધૂ! | કયા માગું, ગુન હીના?" અને "અબ હમ અમર ભયે ન મરેંગ” ગાંઉ ન ગાઉ ત્યાં તો અવધૂત ભદ્રમુનિજી પોતાની અંતર્ગુફામાંથી બહાર આવ્યાં અને સામે આવી બેઠા : હું ઓર પ્રમુદિત થયો. મને થયું: “તેમની જેમ જ અંતર્લોકની આત્મગુફાઓ- માંથી મારાં પરિચિત, ઉપકારક અને ઉપાસ્ય એવાં પાંચ દિવંગત આત્માઓ પણ અહીં આવીને ઉપસ્થિત થાય તો કેવી ધન્યતા અનુભવાય ને આ ભાવ- ભકિતની કેવી રંગત જામે !.... તેમને ઉપસ્થિત કરવા જ. આખર પેલા માતાજીની જેવી ભાવના અંતરથી જાગે તો તેઓ કેમ ન આવે?...” અને આ ઝંખનાથી મારો ભીતરનો ભાવ ઉલ્લસિત થતો થતો વર્ધમાન થવા લાગ્યો...સિતાર પર ફરીને આંગળીઓ ફરી રહી. અંતરમાંથી સ્વર ચૂંટાયા, ઊંડે ઊંડેથી એ પાંચ આત્માઓને નિમંત્રણ અપાયાં, આંખો બંધ થઈ અને શબ્દો-સપ્રાણ શબ્દો-પ્રગટી રહ્યા :
" અપૂર્વ અવસર એવો કયારે આવશે? કયારે થઈશું બાહ્યાંતર નિગ્રંથ જો, સર્વ સંબંધનું બંધન તીક્ષ્ણ છેદીને,
વિચરશું કવ મહપુરુષને પંથ જો?"... એક પછી એક કડીઓ ઘૂંટાઈને ઘૂંટાઈને બાગેશ્રીના આર્તસ્વરોમાં ગવાવા લાગી.... પછી તો ખેંગારબાપા પણ એમાં જોડાયા. તેમને જોઈને સારો સમૂહ પણ એ ઝીલવા લાગ્યો.... કરતાલ અને મંજીરા રણકી રહ્યાં.... ભદ્રમુનિજીના હાથમાં પણ ખંજરી ઝૂમી ઊઠી !.... કદાચ માતાજી અને આત્મારામ પણ ડોલી રહ્યાં હતાં....
અભુત રંગત જામી. નિજાનંદની મસ્તી અનુભવમાં આવી. દેહભાન છૂટવા લાગ્યું.... શરીર સાથે સિતારના સંગનું ભાન પણ હટવા લાગ્યું... અલખની લહેરો લાગી... અને એક ધન્ય પળે હું અનુભવ કરી રહું છું કે,
s
ssssssssssssssssss
૨૬
