________________
૧૨૦]
બુદ્ધિપ્રભા [તા. ૧૦-૪-૧૯૬૫ એ એમનાં માતાપિતાથી અજાયું બધું સમાન હતું જ્યારે સિદ્ધાર્થને તે નહેતું.
સધળું સુખમય લાગતું હતું. એક છતાં બંને મહાપુરૂષોએ માતાપિતાને વખત નગરજનોને જોઈ બહાર ગયેલા આનંદ આપવા માટે વાત્સલ્ય પ્રેમની જઈ તે વખતે ઇવન ભારરૂપ થઈ કદીયે અવગણના કરી નહિ. માતું દેવો પડેલ દુઃખી વૃદ્ધને જો, રોગપડિત ભવ, પિતૃદેવો ભવ એ સૂત્રનું અયિક, મનુષ્યને જોયો, આત્મા વગરના શબને વાચિક અને માનસિક સંપૂર્ણપણે જોયું અને તેની પાછળ થતી ત્રાસ પાલન કર્યું માતાપિતા પાસે તેઓએ દાહક રોકકળ જોઈ. આમ બધું દુઃખપિતાની પ્રભુતા ન બતાવી.
મય વાતાવરણ જોઈ તેને આશ્રય ઉત્પબંને ઉમર લાયક થતાં તેમના ન થયું. એટલે તેની શાંતિ અને માતપિતાની ઈછા તેમને લગ્નગ્રંથિથી આનંદ ઉડી ગયા. જન્મ જરા અને જોડવાની થઈ એટલે નિર્વેિ કરી મૃત્યુ પર તેમને વિચાર કર્યો તે તેમનું સંરક્ષરી એ આત્માઓ માતાપિતાની હૃદય હાલી ઊઠયું. દુનિયાના દુઃખથી નેહમીલાની આડે ન આવ્યા. સિદ્ધાર્થનું હૃદય ચીરાઈ ગયું.
જન્મયોગી વર્ધમાનનું લગ્ન રાજ- મહાવીરનું આથી ઉલટું હતું. કારણ પુત્રી યશોદા સાથે, અને સિદ્ધાર્થનું તે તે સ્વયં જાણતાં હતાં જ કે દુનિયા લગ્ન રોજ પુત્રી યશોધરા સાથે થયું. દુ:ખમય છે. આથી તેમનું હૃદય દુઃખી
એટલે બંને સાધુતાના શઢ ઓઢેલા નહેતું થતું એમ નહિ પરંતુ તેઓ પુણ્યશાલિ દેહધારી સંસારી બન્યા. જાણતા હતા. કે જગતને આમ કહ્યામહાવીરે સંસારી તરીકે પ્રકૃતિને વિહ. બુને માર્ગ બતાવવાના શુભ સમયની રવા દીધી. અને સિદ્ધાર્થે પણ સંસારી અવધે હતી. વિશ ભજવ્યો. દુનિયાના સર્વ સુખ સિદ્ધાર્થને એક દેવી પુરુષે આદેશ દુઃખથી જન્મ સંસ્કારી મહાવીર જ્ઞાત આ એકેસંસાર છે. અને સાધુ થાહતા. એટલે સંસારમાં રે જળકમળની ત્યારે જ સિદ્ધાર્થે નિશ્ચય કર્યો કે હું જેમ અલિપ્ત રહેતા હતા. જ્યારે સુખ વૈભવ માને તિલાંજલિ આપીશ, નિવ દુઃખના વિષયમાં બુદ્ધની દશા ભારેલા અને માર્ગ શેાધીશ અને બુદ્ધ થઈ લેક અગ્નિ જેવી હશે. લગ્નની ફળ સિદ્ધિ રૂપે હિતાર્થે વિચરીશ.” વર્ધમાનને એક કન્યાન અને સિદ્ધાર્થને જ્યારે વર્ધમાનને નિશ્ચય હતો કે એક પુત્ર સાંપડયો.
સંસાર છોડી સાધુ થઈશ અને મહાવીર સંસારી વર્ધમાનને આનંદ, ઉદા. બની નિર્વાણને માર્ગ શોધીશ અને સીનતા, સુખ, દુઃખ, અમિરી, ફકીરી તેને મહાવીર બનાવવા લેક હિતાર્થે
