________________
બુધ્ધિપ્રભા
૧૨૪]
વિશાળ તત્ત્વજ્ઞાનને વારસે માની આત્માને પરમાત્માના સ્થાને આરૂઢ કર્ચો, આને વેદાંતની પરિભાષામાં અ બ્રહ્માસ્મિ—હું પરબ્રહ્મ છુ એ જેણે જાણ્યું તેણે મ નડ્યું એમ કહી શકાય છે અને શ્રી મહાવીરે પેાતાના આત્માને પૂજવાના એળખવાના પ્રજાને દિવ્ય સદેશે આપ્યું! તે પણ એક જ વાકયમાં વેદાંતમાં સમાઈ જાય ૐ તત્ત્વમસી તુ તારા આત્માને ઓળખીશ એટલે તને સધુ સમજાશે. જૈન પરિભાષામાં કહીએ તેા આત્માને ઓળખીશ એટલે તને કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્ત થશે.
જયારે બુદ્ધની એકની એક વાત છે કે વૈરાગ્યથી મને નિવિષય કરવું. આમાની કેણું કલ્પા અને માન્ય નથી છતાં પણ (૧) કવિપાકના કારણથી નાશવંત દેહને (આત્માને કેિ) નાશવત જગતમાં-સ’સારમાં ફરી જન્મ લેવા પડે છે. અને (૨) આ પુનઃજન્મના ફેરા કિવા અકંદર સ`સાર જ દુઃખમય હૈ.વાથી તેમાંથી છુટકારા લેવાની અને કાયમની શાંતિ કે સુખની જરૂર
[તા. ૧૦-૪-૧૯૬૫
છે. આ ખા વાતે બુદ્ધને સ`પૃ` માન્ય હતી. અને એને સમૂળા નાશ કરવા માટે દુઃખ સમુદાય નિરાધ અને માગ એ ચાર સત્યેનું તેમને દર્શન થયું કે જે
અષ્ટાંગ માર્ગોમાં તેમણે તે વધુ સ્પષ્ટ કર્યું. બુદ્ઘને! આ સિદ્ધાંત અધ્યાત્મ દૃષ્ટિએ અનામવાદ છે, છતાં કવિપાકને માની કાયમની શાંતિ કે સુખની જરૂરિયાત જણાવી, પરંતુ સુખ કાલ્પનિક શબ્દના ખેડા (ચ મેાક્ષ મળતા હોય તે કવિપાકના સત્તાવીશ ભવ સુધી ફેરા ફરી મહાવીર તરીકે જન્મ લેનારને બાર વરસની ર્કારન તપશ્ચર્યાં સાથે ઉપસર્ગ સહન કરવાની શી જરૂર હતી ? શ્રી મહાવીર તો કહે છે કે કેવા મનને જ વૈરાગ્યથી નાધય કરવા જ માલ મળતા નથી, અંતે એક સાધન હૈં અને તેથી બી અનેક જરૂરિયાત રહે છે. દુઃખ દુઃખમય જ હાય છે તેથી સુખ સુખમય જ હાય છે એન કરતું નથી. તેમ કેવળ મારેલા મનની શાંતિથી મેક્ષ મળી નય કે એમ પણ કંઈ નથી. સ્વય' પ્રકાશ પામેલા જ
આપના નકલ આજેજ મેળવી લે.
ત્રિર’ગી જેકેટ : સાફ છપાઈઃ સુદર ગેટએપ જૈનાચાર્ય શ્રી વૈજય યતિન્દ્રસુરીશ્વરજી મ. ના. શિષ્ય રત્ન મુનિરાજ શ્રી જયંતવિજયજી મ. [મધુકર]ના મધભર્યાં મને; ગીતરૂણાં પચાસ પૈસા આ ત્રણે ય સર્જના અધી કિ ંમતે મળશે. લખો :~ શ્રી નરપતલાલ રામચંદ મહુ રતનપોળ, હાથીખાના અમદાવાદ
જીવનધન
*
પારસમણી પચ્ચીસ પૈસા
પચાસ પંસા
