________________
૩૦].
બુદ્ધિપ્રભા (તા. ૧-૧-૧૯૬૪ તિની બેનપણી પ્રમોદા અમને “તને તે મા ! બધા સાધુ-બાવા એને ઘેર પરાણે ખેંચી ગઈ એટલે માતમાજ લાગે છે. એટલે મને શાપ હેજ મોડું થયું.” કીર્તિએ કહ્યુંઃ લાગી જશે એવી તને બીક રહ્યા કરે પણ બા ! આવા આવા સાધુડાને ” છે. પણ દુનિયાને ભારરૂ૫ આવા સાધુ
“કીર્તિા .....” વિજયાથી જ આમાં શાપ દેવાની તાકાત કયાંથી હોય ?" બૂમ પડાઈ ગઈ.
એસા... ઐસા મત કહા બેટા!”
પૂજતે સ્વરે શિવલાલે કહ્યું અને પછી ભાઈબહેન બેઉ ચમકી ગયાં. બીજી જ
જ્યોતિ તરફ ફેરવીને કહ્યું અને પછી પળે કીતિ પગથિયાં ચઢીને શિવલાલ
જતિ તરફ નજર ફેરવીને કહ્યું: પાસેથી પસાર થયો.
“બેટી ! ભિક્ષા દે દે ! અબ મંય ચલૂં.” બેટા!” વર્ષોથી સંઘરી રાખેલું વાત્સલ્ય જાણે એકી સાથે ઢળી પડતું હા, હા, ચલે એ જ સારું છે. હોય એવા સ્વરે શિવલાલ બોલ્યો. પડા ઝટ રસ્તે ! જ્યોતિ ! જા, એને વિજયાને થયું, શું પિતૃહદય છાની કશુંક લાવી દે. એટલે એય ચાલે ને રાખવા ધારેલી વાત કહી દેશે ? શું આપણેય ચાલીએ.” પિતાને પતિ વાત્સલ્યને વશ થઈ અંદરના ખંડમાં જઇને તિ રકાશે ? આવી વીજળીવેગી ક૯૫ના એક વાટકામાં ચોખા લઈને આવી. તેના હૈયાને કેઈક અકથ્ય ભાવે વિજયાની આંખમાં પરાણે રોકી રાખેલો ધ્રુજાવી રહી.
અબુનો સાગર જાણે તૂટું હું થઈ કીતિએ શીવલાલ સામે જોયું. રહ્યો હતો. મહાવેદના અને અસહ્ય એ નજરમાં અણગમો સ્પષ્ટ દેખાતો
કષ્ટથી એ જ્યોતિને ભિક્ષા આપી હતો. ન છૂટકે એ ઊભો રહ્યો. '
નીરખી રહી. શિવલાલના ચહેરા પર
જાણે વાત્સલ્યની કવિતા લખાઈ ગઈ સાધુઓ સે ઇતની નફરત કર્યો હતો. તેણે લખાવેલા વશ્વમાં ખr બેટા ?” શિવલાલે પૂછયું.
નાખવા જ્યોતિ નીચી નમી અને.. ત્યારે બીજું શું હોય ? કામધ અને પરવશ બનીને જાણે કોઈક કરે નહિ ને મફતના મલીદા ખાવા! અદસ્ય શક્તિએ ખેંચાતા હોય એ રીતે મારૂં ચાલે તો એવા સાધુઓને...” શિવલાલનો હાથ પુત્રીની પીઠ પર
કીતિ! દીકરા! એમ.......... અને પછી એના મસ્તકના સુંવાળા વિજયા વચ્ચે જ સહેજ પ્રજાતે સ્વરે વાળ પર ફરી રહ્યો ! બોલી.
ગભરાઈને જ્યોતિ પાછી હડી ગઈ.
