________________
તા. ૧૦-૧-૧૯૬૪ બુધ્ધિપ્રભા
[૩૫ સાધુનું સાંનિધ્ય કાને સાંપડતું નહતું! આજુબાજુ અસંખ્ય સાધુએ ધ્યાન, સાધુ તે ચાલતા ભલા!
અને તપ માટે સમાધિમાં બેસતાઃ એ ડે દિવસે વળી નંદાદેવીના એકએકની મુદ્રા નિહાળી આવ્યા, પણ પ્રવાસીઓ પાસેથી ભાળ મળતી કે સાધુવર ન જડયા તે ન જ જડયા. કાંચનજંઘાના હિમશિલાખંડ પર યાત્રિકાના અનેક સંગાથ લાધતા. બેસીને ધ્યાન ધરતા એક ગીરાજને કેઈ હાથી પર ચઢીને જતા મળતા, તેઓએ જોયા હતા. કસ્તૂરીમૃગો કઈ ગધેડા પર તે કઈ પાલખીમાં. એમના દેહને પિતાના દેહ ઘસીને નવજુવાન સાધુઓને પગપાળા ચાલદિલની ખંજવાળ મિટાવતા હતા. વાનું વ્રત હતું. તેઓની સાથે પગપાછળ આકાશમાં ઇન્દ્રધનુએ તેરણ પાળા યાત્રીઓ પણ અનેક થતા. બાંધ્યાં હતાં ને કલોએ રૂપાળી યાત્રા હંમેશા ઊર્ધ્વગામી રહેતી ! બિછાત કરી હતી. પણ ભર્યા વાદળ
પશુપતિનાથના મંદિરમાં ભરાયેલ જેવું એ વિભૂતિતત્વ હતું. આજ શિવરાત્રિના મેળામાં બે અઘેરીએાએ અહીં વરસ્યું, કાલે કયાં વરસશે, એ
સમાચાર આપ્યા કે ચંદ્રગિરિ પર્વતની કઈ જાણતું નહતું.
શિખરમાળ પર એક અજબ સાધુ નવજુવાન સાધુએ એ તરફ કદમ આવી વસ્યો છે! ઘેર એનું તપ છે, . ઉપાડતા. અડવાણે પગે ચાલતાં પગમાં સાધનામાં એ નિમગ્ન છે! અનેક મોટા ચિરાડા પડતા; ને મધપૂડામાંથી રાત્રિદિવસ એક જ ધ્યાનમાં વ્યતીત. મધ ચૂએ એમ પાનીમાંથી રક્તનાં કરે છે. બિંદુ ચૂતાં, પણ સાધુઓને નિજ નવજુવાન સાધુઓએ પોતાના દેહની કોઈ તમા નહેાતી ! કર્તવ્યદેહની
દડ-કમંડલ ઉઠાવ્યાં, ને હિમાલયનો - રક્ષામાં એમની તત્પરતા અજબ હતી. પાર્વતીય પ્રદેશ ખૂદતાં ત્યાં પહોંચી . એ સાધવરની શોધમાં પ્રાણાપણની ગયા. સાચી સાધનાને આખરે સિદ્ધિ બાજી લગાવીને ખાવ્યા હતા ! વરે છે, એમ સાધુવર અહીં મળી .
જેમ વેગથી શોધ ચાલતી ગઈ ગયા! તાજા જ ધ્યાનમાંથી ઊઠયા , તેમ સફળતા દૂર ને દૂર કરતી ગઈ હતા. અને તેમના તપઃપૂત મસ્તકની બંને સાધુ વજુવારાહીના મંદિરના આસપાસ અનેરી તેજાવલિ રમી: ગર્ભગૃહમાં તપાસ કરી આવ્યા. મા રહી હતી ! ચામુંડાના યાત્રા-ઉત્સવમાં જઇને શેધ નવજુવાન સાધુઓએ સાધુવરને. કરી આવ્યા; પશુપતિનાથના મંદિરની વંદન કર્યા, કુશળ પૂછયા.
