________________
તા. ૧૦-૧-૧૯૬૪]
બુદ્ધિપ્રભા
[ કડક
સાચું. ગૃહની તો વાત જ શી “સાધુ તો ફૂલને ભમરે! કૂલમાં. કરવી ! સેનાના ભાવે ડાંગરનાં દાણા હોય તો લે, નહિ તો બેસી રહે!” - વેચાયા. માલધારીઓની આપત્તિઓ
સૂરિવર્ય સારું છે કે સમય: કેવી ! પેટનાં બાળ જેવાં પશુ કસાઇની
કોઇને રોકયો રેકાતો નથી. એ હાટે વેચાયાં. ખેડૂતોની તે ખાના
સમય પણ પસાર થઈ ગયા. ફરી ખરાબીની વાત જ શી કરવી ? ખેતર
આકાશમાં વર્ષો જળ વેરવા આવી. ચૂડેલના વાંસા જેવાં, જેમાં ખાવા
જળ વેરાતાં પૃથ્વી ફરી ખીલી ઊઠી. ધાય તેવાં થઈ ગયાં હતાં. જુવાન
ફરી ખેતરે અનાજથી લહેરાઈ રહ્યાં, સાધુ વર્ણન કરતાં વળી ભા.
ઉદ્યાને ફળફૂલથી છકી રહ્યાં. શ્રી સંઘે રાજા તો મેધરાજા, ઔર જ બધું ઠીકઠાક થતાં સાધુ સમસ્તને કાકા ” સાધુવારે પોતાને સામાન્ય નિમંત્રણ પાઠવ્યાં. પણ થોડાક સાધુઅભિપ્રાય ઉચાર્યો.
એજ આવ્યા. દુષ્કાળ ઘણાને કાળ
પ્રસ્ત કર્યા હતા; જે ચેડા આવ્યા છે મગધના રાજા ચંદ્રગુપ્ત ! એ પણ
સાધુઓ પાસેથી સંગૃહીત જ્ઞાનક્ષુધાનું એક ટંક ખાતો હતો. ગૃહસ્થી કે જેના
પાન શ્રી સંઘે કરવા માંડયું; જ્ઞાનયજ્ઞ. કુવામાંથી ખાનપાનની સરવાણી ફૂટે, આરંભા, પણ થોડી વારમાં ભાસ એ ક સુકાય, એટલે હવાડામાં શું થઈ ગયું કે કેળવણુ વગર જેમ કેકાણ. રહે છે અને સાધુને શું મળે? દેહને ઘોડો) નષ્ટ થાય, ક્ષમા વગરને સાધુ: દનિયું તો આપવું પડે. આવી સ્થિતિમાં ધર્મ નષ્ટ થાય; એમ આવૃત્તિ વગરને. હાડકાના માળા જેવા સંઘે સાધુઓને અભ્યાસ નષ્ટ થયો હતો. જુવાન. સરોવર તીરના પ્રદેશમાં ને દક્ષિણમાં સાધુ શેવ્યા. સમુદ્રકાંઠે ચાલ્યા જવાની સૂચના કરેલી.
સાચી વાત છે, સાધુવરે કહ્યું રે! સાધુએ બચ્યા હશે તો જ્ઞાન
વા. પછી શ્રી સંઘે આગળ પ્રયાસ બચશે! જ્ઞાન બચશે તો ધર્મ બચશે. જારી રાખ્યો કે છેડી દીધો ?” સાધુઓના જથ્થા અત્રતત્ર ચાલ્યા ગયા; પણ ઘણું માર્ગમાં રહી ગયા, ઘણું આચાર્ય દેવ ! પ્રયાસ જારી કઈ રથળે પહોંચ્યા તે ત્યાંના દાસણ રાખ એ જ શ્રીસંઘની હરતી માટે દુષ્કાળને જોઈ ખુદ અનશન સ્વીકારી શોભતું હતું. વેરાયેલાં મેતીને સાગરલીધું. રે ! ગૃહસ્થના બાળ ધૂળ ફોક્તાં માંથી જેમ શેાધી શોધીને ગોતામાર હોય ત્યારે સાધુને વળી અન્ન શાં !' એકત્ર કરે, એમ જે મળ્યું તેની પાસેથી.
