________________
(૧૯૮)
ભોજપ્રબંધ ભાષાંતર. કરે.” આ પ્રમાણેને છ કલેક કહ્યો, તે જ વખતે સૂર્ય પ્રત્યક્ષ થયે. તેને મારે નમન કરી કહ્યું કે “હે દેવ! મારો કેઢ નષ્ટ કરે.” સૂર્યે –“હે ભદ્ર! વડવારૂપ રન્નાદેવીને તેની ઇચ્છા વિના જ મેં ભેગવી, તેથી તેના શાપથી હું હજુ સુધી મારે પગમાં કેહને અનુભવું છું, અને તેને તે સતીને શાપથી કેઢ થયો છે, તેથી તે મટી શકશે નહીં, પરંતુ તેને મારે એકજ કિરણથી હું આચ્છાદન કરી દઈશ કે જેથી તે બીજું કંઈ જોઈ શકશે નહીં.” એમ કહી તે ગગનને મણિ (સૂર્ય) પિતાને સ્થાને ગયો. પછી સૂર્યના એક કિરણે તેનાં શરીરને આચ્છાદન કરી કેહને નાશ કર્યો. તે જોઇ સર્વ લેક આનંદ પામ્યા. રાજાએ પણ તેને સત્કાર કર્યો. આ રીતે મયૂરને મહિમા જે ઈર્ષો ધારણ કરતા બાણુ પોતાના હાથ પગ કાપી નવા કરવાની પ્રતિજ્ઞા કરી ચંડી દેવીના પ્રાસાદમાં જઈ એકાગ્ર ચિત્ત બેઠે, અને આ પ્રમાણે દેવીની સ્તુતિ કરવા લાગ્ય(અહીં એક કાવ્ય આપેલું છે તે બરાબર શુદ્ધ નથી અને તેને અર્થ પણ
બરાબર બેસતા નથી, તેથી તે આપી શક્યા નથી.) ઈત્યાદિક સો કાવડે તેણે ચંડિકા દેવીની સ્તુતિ કરી. તેમાં પહેલા જ કાવ્યને છ અક્ષર બોલતાંજ ચંડી દેવીએ પ્રત્યક્ષ થઈ તેના ચારે અંગે નવીન કરી દીધા. તેને પણ રાજાએ ઘણે સત્કાર કર્યો.
આ બન્નેને આ મહિમા જઇ એકદા રાજાએ સભાસદને પૂછ્યું કે –“શિવધામ સિવાય બીજા કોઈ પણ ધર્મમાં આવી પ્રભાવવાળી કવિતા શક્તિ કેઈમાં છે?” તે સાંભળી રાજાનો એક શ્રાવક મંત્રી છે કે –“હે દેવ ! શાંતિસ્તવને રચનાર શ્રીમાનદેવ આચાર્યની પાટે થયેલા ભક્તામર સ્તવ અને ભયહર સ્તવ ( નમિઉણ) આદિ પ્રકરણેના કર્તા શ્રીમાનતુંગ નામના વેતાંબરાચાર્ય મહા પ્રભાવિક છે.” તે સાંભળી રાજાએ તેમને સભામાં બોલાવ્યા, એટલે તે આવ્યા અને રાજાએ આપેલા આસન પર બેસી તેમણે રાજાને આ પ્રમાણે આશીર્વાદ આપે- જેના સર્વ પ્રકારના મંગળ વિલાસ પામે છે, જે જટાવડે શેભે છે, જે ગણેશના પૂજ્ય છે, જેને વૃષભનું ચિન્હ છે એવા શંકર (મોક્ષ સુખને કરનારા) “યુગદીશ તમારી લક્ષ્મીને વિસ્તારે.” રાજાએ સૂરીશ્વરને પૂછયું કે– આપ કઈ કવિતાની કળા જાણે છે ?” આચાર્ય બોલ્યા
૧ સર્વ વિશેષણો યુગાદીશને તથા મહાદેવને બંનેને લાગુ પડે છે,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
