Atmanand Prakash Pustak 059 Ank 03

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

આત્માનઃ પ્રકાશ
શાસ્ત્રકારો એ વસ્તુ પાકારી પાકારી વાર ંવાર કહેતા આવ્યા છે. જ્યારે એવી શક્તિએ આપણી પાસે વિદ્યમાન હાય ત્યારે તેને પ્રગટ કરવા માટે આપણે કાંઈક પ્રયત્ન તા કરવા જ પડે, આપણે જો પહેલાથી તાલ થવા જેવી વાતા કરી એસી જ રહીએ અને આપણા હાથપગને કાં જ હલનચલન નહીં આપીએ તે તે છુપાઇ રહેલી આપણી આત્મિક શક્તિ શી રીતે પ્રગટ થાય ? આપણે
શાંકા કાઢતા ખેસીશ નહીં. ત્યારે નાકરે પુછ્યુ, રસ્તામાં ગાડીએ મેટરની અવરજવર ખુબ હાય છે. ત્યારે દવા લાવતા જો બાટલી હાથમાંધી પડી ફુટી જાય તે ? શેઠ ગુસ્સે થયા અને તેને જણાવ્યું કે આમ શંકા કાઢી તું શા માટે કટકટ કર્યા કરે છે? જરા સાચવીને બાટલી લાવજે. હવે જા. નેકરે શંકા બતાવી કે દવા તે કડવી હોવાતી, ત્યારે ભાઈ એ પીશે એની શી ખાત્રી? છેવટ દવા ૩।૪ ગામ જવું હોય ત્યારે તે ગામ જવાને માફેંકી દેવી પડશે તે શેઠ જરા ઉશ્કેરાઈ નાકરને મેલ્યા. મૂર્ખા આમ જુદી જુદી શંકા કાઢી તારે દવા લેવા જવાનું નથી શું? નાકરે ધીમેથી પ્રશ્ન કર્યાં શેઠ આપ ગુસ્સે શું કામ થા છે? દવા તા હું લેઈ આવીશ ! ભાઈ લેશે એ પણ સાચુ હાય, પણ તેથી ભાઈનું દરદ સારૂ થઇ જશે એના શું ભરોસો ! એ સાંભળતા શેઠે એના હાયમાંથી બાટલી છીનવી લીધી અને બીજા નાકરને એ કામ સાંપ્યું.
આપણે તેના જાણકાર પાસેથી જાણી લઇએ, અને તે માર્ગે જવાનાં સાધના કયા કયા છે તે સમજી લેવાં જોઇએ. તેમ માર્ગોમાં કેવા અવરોધો ઊભા છે તેની માહિતી મેળવી તેને ટાળવાના અને તેને પાર કરવાના ઉપાયે શેાધી લેવા તેઇએ. અને છેવટ તે માગે પગલાં ભરવાં જોઈએ. તે। જ આપણે ધારેલા ગામે પહોંચી શકીએ. તેમાં પહેલાં તે ભય ફગાવી દેવા જ જોએ, અને એમ કરવાથી જ ઈષ્ટપ્રાપ્તિ થઈ શકે. એમ નહી કરતા આપણે જો ‘ જો અને તે 'ના વમળમાં સપડાઈ જએ તા આપણે કાઈ પણ કાર્ય'માં જયની આશા રાખો જ ન શકીએ.
આ દૃષ્ટાંતમાં આપણને ઘણા ોધપાઠ મળી શકે તેમ છે. પેલા નાકરે અનેક જાતની શકા પેદા કરી કામ ટાળવાના જ પ્રયત્ન કર્યો હતા. આપણે પણ કાઈ કાર્યનો પ્રારંભ કરતા આવી જ શંકા કાઢતા હાઇ એ તા આપણા હાથે કાઈ પણ કામ થાય જ શી રીતે ? ધર્મકાર્યમાં સંયમ કેળવ ત્યાં એમના પુત્ર માંદે હતા. ડૉકટરને લાવા તેનીવામાં અને જ્ઞાન મેળવવાના કામમાં પણ આવી જ
એક સામાન્ય દૃષ્ટાંતથી આપણે પૂર્વોક્ત વસ્તુ સિદ્ધ કરવાના પ્રયત્ન કરીએ. એક શ્રીમંત ગૃહસ્થને
ખાટી શકા આપણે કાઢતા રહીએ છીએ અને તેને લીધે જ આપણા હાથે કાઈ મૌલિક કાર્ય થઈ શકતું નથી. માટે આપણે કાઇપણુ સારૂં કા કરવુ હોય તે એમાં વિલંબ નહી કરવા અને કાલ્પનિક ભીતિ આગળ ધરી કામ છોડી નહીં દેવું.
ચિકિત્સા કરવામાં આવી. ડોકટરે ાની યોજના એક કાગળ ઉપર લખી આપી. અને દવા મંગાવી લેવા કહી ડાકટર તેા નિકળી ગયા. શેઠે એક નાકરને ખેલાવ્યો. એના હાચમાં એક ખાલી બાટલી આપી પેલા છાવાળા કાગળ આપતાં કહ્યું કે ડાકટરના દવાખાનામાં જઈ દવા લઈ આવ. નેકરે પ્રશ્ન કર્યો કે ડાકટર તેા ઘેરઘેર દરદીઓને તપાસવા જાય ત્યારે ડેક્ટર ત્યાં ન મળે ? શેઠે સમજાવ્યું. “ જા ડાક્ટર હમણા મળશે. નહી મળે તા ત્યાં થે!ડા થાલી જજે-પણુ દવા લેતા આવજે.” નાકરે ફરી પૂછ્યું, જો ડૉકટર દવા નહીં આપે તા! શેઠે કરી તાકીદ આપી કે, જા. દવા મળશૅ.
અત્યારસુધી જે તીર્થપતિએ, રાજામહારાજાઓ, વાસુદેવા, પ્રતિવાસુદેવા, સત નહાત્માએ થઈ ગયા છે તેમના અનેક ભવાના તહાસાની નોંધ જ્ઞાતી દ્રષ્ટાએ લખેલી આપણા જોવામાં આવે છે. આપણા વનમાં અને એમના જીવનેામાં કેટલુ’એક સામ્ય પણ જોવામાં આવે છે. તેમણે પણ હીન ગણાતું જીવન ગુજાર્યું" છે. એટલું જ નહીં પણુ