Book Title: Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11 Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar View full book textPage 7
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org પુષ્પ અને પરા ભગવાન તે। આત્માના કુંદનને ધમવા નીકળ્યા હતા. જે માગે આત્મા વધારે કસાટીએ ચડે એ જ એમના માર્ગ : ભલે પછી એ માર્ગે જતાં ગમે તેવાં સ`કટ આવી પડે. એક વાર ભગવાને વિચાર્યું : પોતાને આળખતા હોય એવા પ્રદેશામાં કરવામાં શી વડાઈ ? આત્માને તાવવો હોય તે અજાણ્યા પ્રદેશમાં જવું અને જે દુ:ખ ખાવી પડે તે સમભાવે સહન કરવુ; તે જ આત્મા રાગ અને દ્વેષના સાણસામાંથી છૂટા થાય, અને વીતરાગપણાને પામે ભગવાન તે ચાલ્યા લાટ દેશમાં. એ દેશ પણ કેવા ? અને ત્યાંના માનવી પણ કેવાં ? ભારે દુંમ એ દેશ અને ભારે ધાતકી ત્યાંનાં માનવી ! માણસાઇ, દય! કે ભક્તિને તેા કોઇ જાણે જ નહીં. વગર વાંકે માર મારે અને વગર કારણે હેરાન કરે ! કોઇકે કૂતરા કરડાવ્યા, તાકાએ માર મારીને હાંકી કાઢવા. ખાવાનું પણ કયારેક લખુંસૂકું મળે તે બહુ સમજવું. ભગવાનના શરીરમાંથી માંસ કાપી લેતાં પણ એમને આંચકે ન લાગતે. એમના ઉપર ધૂળ ઉડાડવી, એમને નીચે પાડી દેવા એ તે એમને મન રમતવાત ! પણ ભગવાન તે બધું સમજીને ત્યાં ગયા હતા. એ જાણે મનને કહેતા : સામે માંએ ચાલીને આ છો માંગી લીધાં છે, પછી પાછા હઠવાનું ક્યું ? એમને મન આવાં બધાં છો તે અંતરની અહિંસાની કસોટી હતી. સુખમાં તે સૌ અહિંસક રહે; પણ વેદનામાં, વેદના આપનાર ઉપર પૂ અહિંસક ભાવ રહે તેા જ અહિંસાના અને આત્માને સાક્ષાત્કાર થાય. એટલે કોના લેાણાથી કાયાનું જેમ વધારે મંથન થતું તેમ આત્મશુદ્ધિને અમૃત પે ઊંચે આવતા લાગતા. જ હતી, ભગવાનને મન તે દુઃખ એ સુખની ખાણુ Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir [ ૩ ] ક્રોધનાં કડવાં ફલ ૧૨૯ એક વાર ભગવાન વૈશાલીમાં સમેાસર્યા, રાજમહેલમાં વસનારને હવે રાજમહેલ કે હવે. લીની કાઈ ખેવના ન હતી. વૈભવ—વિલાસ તા એમને મન મેડીએ જેવા બની ગયા હતા. અને સુખસગવડતાને તે એમને કેઈ વિચાર જ આવતા ન હતા. કાઇને અગવડ ન થાય, તે અપ્રીતિ ન થાય મેહમાયાનું બંધન આડે ન આવે એવી થડીક જગા મળી એટલે બસ. વૈશાલી તેા કેવા વૈભવશાળી નગરી ! તેમાંય ભગવાનનુ તેા એ વતન. પણ ભેખ ધરીને ચાલી નીકળેલાને તા બધી ધરતી સરખી. ભગવાને એક લુહારના ડહેલામાં ઉતારા કર્યાં. એ ડહેલાના માલિક લુહાર છ મહિનાથી માંદે હતા. રાગથી હેરાન થઈને એ ખીરે ચાલો ગયા હતા, એ સાજો થઇને પોતાનાં સગાં વહાલાં સાથે આજે જ પોતાના કેઢમાં આવ્યો. અને આવતાંવેંત એણે જોયુ તે એક મૂડિયો પોતાના મકાનમાં ઊતરેલા ! એ તે ચિડાઇ ગયા ઃ માંડ ભાતનામાંમાંથી બચીને, સાળે થઇ, આજે ઘેર પાછા આન્યા, પહેલાં દર્શીન આ મૂડિયાના થયાં ! કેવાં સાં મોટાં અપશુકન ! For Private And Personal Use Only એના ગુસ્સે કાબૂમાં ન રહ્યો. એ તે વજનદાર ઘણું ઉપાડીને ભગવાન તરફ મો. જોનારાં સમસમી ગયાં : હુમા ધણુ જોગીના માથામાં ઝીંકાયા અને હમણાં જ એનાં સાથે વરસ પૂરાં થયાં સમજો ! એમને તો એમ પણ થયું: સાજા થઈને પાછા કર્યાના પહેલે દિવસે જ સાધુ ત્યાનું આ પાતક 1Page Navigation
1 ... 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28
