Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

૧૨૮
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
સરખી વતને સેગણી વધારીને કહે ત્યારે જ એને અચ્છેદક બહુ અકળાયો. એને તે સાકથી આનંદ થાય ! આમ વાત વા વેગે બધે ફેલાઈ જાય. મધ વેરાઈ જતું લાગ્યું. એણે ભગવાનને ભેઠા અને
દુનિયામાં દુખિયા, રેગિયા–ગિયા અને બેટા પાડવાનો પ્રયત્ન કર્યો, ભય બતાવ્યું, લાલચ દરિદ્રને કયાં પાર છે ? કઈ તનને દુઃખા, કોઈ આપવામાંય મણ ન રાખી પણ ભગવાન તે મનને તે વળી કોઈ ધનને ! વહેમ, વીમા અને એકેથી પાછા ન પડ્યા. કામણુ-મણું તે જ્યાં જુઓ ત્યાં ભર્યાં પડ્યાં છે ! ભગવાનના ચમકારની કંઈ ને કંઈ વાતે અને લોભ– લાલચ અને મેહ-મમતાની પણ કયાં ફેલાવા લાગી. મણું છે ?
પણ ભગવાન તે આત્મસાધના કરવા નીકળેલા આવું હોય ત્યાં પાખંડીની બોલબાલા યેગી; આત્મામાં પરમાત્માને પ્રગટાવવા એમણે રાજ.
દક તે કંઈ કંઈ રંગ કરતો જાય : પાટ, ધનદેલત અને કુટુંબકબીલો તજેમાં એમને તે ભેળા લેક તે સમજે છે કે ત્યાગી અને કે અંતરની શુદ્ધિ સિવાય બીજું કશું ન ખપે. યેગી ! ન થાય એ કરી બતાવવું એ તે જાણે છે તે તરત ચેતી ગયા : ચમત્કારને માર્ગ તે એનું જ કામ !
સોચને ભૂલવાનો અને આત્માને ખેવાનો માર્ગ : અચ્છેદકનો ધંધે તે ધીકતો ચાલવા લાગ્યા.
એમાં તે આપણેય ઠગાઈએ અને દુનિયાય ગાય :
એમાં તો આ ઠગાઈએ એ કાળને કરવું ને ભગવાન મહાવીર મોરક ગામે ચપટી બોર સારુ હીરાની વીટી આપી દેવા જેવો આવ્યા અને ગામ બહાર રહ્યા.
એ તે ખોટને ધ ! એમના જાણવામાં અચ્છેદકના ચમત્કારની પહેલાં આ માને તા; પછી જ દુનિયાના ઉદ્ધાવાત આવી.
રને વિચાર કરો કલ્યાણને એ જ સાચો માર્ગ. એમણે જોયું કે દિવસે સાધુ-સંત વેગી થઇને ભગવાને મનમાં ગાંઠ વાળી : સર્યું" આવા રહેતે અચ્છેદક રાતે ન કરવાના કામો કરે છે, ન ચમત્કારથી. અને લેકીને સાવધાન કરીને ત્યાંથી ખાવાનું ખાય છે અને શેતાનને શરમાવે એવાં પાપ બીજે વિહરી ગયા. આચરે છે.
કંચન કે કીર્તિની કોઈ કામના એ મેગીને રોકી ભગવાન તો કરુણાનો અવતાર : એમને થયું ન શકી. આમાં તે લેક ડૂબશે, અને અદક પણ ડુબશે.
[ 2 ] કંઈક ઉપાય કરવો ઘટે
દુખ તો સુખની ખાણ! પણ એમણે જોયું કે ચમત્કાર વગર લોક અગ્નિમાં તપવાનું કષ્ટ સહે તે જ કુન સે નહીં માને.
ટચ શુદ્ધ થવાનું સુખ મેળવે. ભગવાન તે ભારે જ્ઞાની : બહારના ને ભીતરના પતિની કારમી પીડામાંથી જ માતૃત્વનું દિવ્ય બધાય ભેદ પળમાં ભાખી દે ! એમણે તે કોઈના સુખ પ્રગટે છે. મનની વાત કહી–તે કોઈની છાની વાત કહી બતાવી.
મરજીવાને જ મહેરામણ મોતીના દાન કરે લેક તે પાણીના પ્રવાહ જેવું : ઢાળ જુએ ત્યાં મહેનત વગર ફળ નથી. દેડવા લાગે. એ તે અદાને ભૂલીને ભગવાનની તપ વગર આનંદ નથી. તરફ વળવા લાગ્યું
દુ:ખ વગર સુખ નથી.'