Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

S
અ
કામ
૯ :
પુષ્પ અને પરાગ ભગવાન મહાવીરના જીવનના કેટલાક પ્રસંગ
શ્રી રતિલાલ દીપચંદ દેસાઈ
-
આકાશની જળભરી વાદળી; જરા એની વાત જેવી આ વાદળી એવા જ આત્માના સાધકે, તે સાંભળો !
અવતારી આત્માઓ અને તાર્થ કરે : પોતે તરે અને મહાસાગરનાં અગાધ જળ : કંઈ કેટલાં ખારાં ! દુનિયાને તારે ! પિતે ઊંચે ચડે અને દુનિયાને બચે કંઈ કેટલાં ડહોળાં ! ન કોઈની પાસ બુઝાવે ! ન ચડાવે ! પેતે અનંત સુખને પામે અને આખા કેઈન કામ સારે !
દુનિયાને અનંત સુખને માર્ગે દોરે!
એવા જ હતા શ્રમણ ભગવાન મહાવીર : - આકાશનાં સૂરજ તપે : ધરતી ધખધખે હવા લાય જેવી બની જાય; સાગરનાં પાણી ખદબદી ઊઠે.
છે ને કેટલાં આકરાં તપ તાં, કેટલાં દુખે સહન
કયાં અને અંતરને નિર્મળ કરવા કાયાને કેટલાં એવે વખતે સાગરનો દેવ કોઈ જોગી-જોગંદરની
કરોની ભઠ્ઠીમાં તપાવી ! અને છેવટે, મેઘના નિર્મળ પેઠે આકરાં તપ.-જપ આદરે પોતાના અંતરની
અને મીઠા જળની જેમ, એ મહાપ્રભુની અહિંસા, ખારાશને દૂર કરવા; પિતાની કાયાના મેલને
મહા કષ્ણુ અને મહાપ્રજ્ઞાન અમૃત સંસારને લી પ્રજાળી નાખવા.
શાતા આપી ગયા ! કાળ પાકે અને સાગરદેવનાં તપ ફળે. ખારાશ એ કરુણાસાગર પ્રભુનાં થાંક દર્શન કરીએ. અને મેલના ભારબેજવાળાં પાણી અગ્નિમાં તપીતપીને હળવાફા થાય, અને વરાળ બનીને ઊંચે ઊંચે જય–કોઈ સિદ્ધ જોગીને જીવ કાયાના ભાર તજીને સર્યું આવા ચમત્કારથી! ઉચે જાય એમ.
સંસાર તે લોભિયા–ધ્રુતારાને ખેલ ! આકાશનો દેવ રૂના પિલ જેવી એ વરાળને અણહકનું મળે ત્યાં સુધી કે વાંકી વાળવાનું ઝીલી લે ઝીલી ઝીલીને એને સંધરો કરે; એ જ મન જ કોણ કરે ? એટલે પછી ધુતારાઓ ચમત્કારને આકાશની જળભરી વાદળી.'
નામે, મંત્ર-તંત્રને નામે ફાવી જાય એવાં શી ધરતીનું-સાગરના ખારા ને મેલા જળના નવાઇ ? ચમકારે નમસ્કારનો ખરે જ જમે ! બદલામાં મીઠું અને નિર્મલ નીર પાછું અપાવતાં મગધ દેશમાં મોરાક નામનું ગામ, એનાં વ્રત.
ગામમાં એક પાખંડી રહે : અચ્છેદક એનું એ પોતેય સુખી છે અને આખી દુનિયાને નામ. મંત્ર, તંત્ર અને સિદ્ધિઓની એ કઈ કંઈ સુખી કરે. ત હ : કુળ ઉગે, ફુલ ખીલે અને વાત કરે. લેક તે અજ્ઞાન અને અંધશ્રદ્ધાળક ધરતી ધાનથી ભરી નો બની જાય. મહેરામણનાં ચમત્કારની જરાક વાત સાંભળે કે બધું કામકાજ મોતી પણ આ દાનમાંથી નીપજે.
મૂકીને ટોળે વળી જાય; અને ચમત્કારની નાની