Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

પુષ્પ અને પરાગ
૧૩
અને ધોમધખતા બપોરે બે હાથ ઊંચા રાખીને, ભારે લાડકોડમાં ઊછરેલે, વૃક્ષની જેમ સ્થિર ભાવે આતાપના લે એનું તપ અપાર સંપત્તિનોએ એકનો એક સ્વામી, એટલે અને ધ્યાન જોઈ ભલભલાના અંતરમાં ભક્તિ જાગે. એના લાલન-પાલનમાં પૂછવું જ શું ? પાણી માગે
તપ અને ધ્યાનના પ્રભાવે એને કર્મમળ દૂર તે ઘી મળે ! થવા લાગે; અજ્ઞાનના પડળ પણ ઉતરવા લાગ્યાં. રૂપ ગુણવતી પત્નીઓ અને અપાર વૈભવ-વિલામાં
પુદગલ પરિવ્રાજકને દિવ્યજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. એને એ સુખપૂર્વક રહે છે, અને પુત્રને રાજી રાખવા માતા તે બ્રહ્મલોક સુધીનાં વિશ્વનાં દર્શન થવા લાગ્યાં. અડધી અડધી થઈ જાય છે.
એને તે દરિદ્રને ધનભંડાર લાધા જેવું થયું. પણ એકવાર લોઢાને પારસ સ્પર્શી ગયો. દિવ્યજ્ઞાન લાધ્યાની થોડીક હર્ષ ઘેલછા અને ડેક
ભગવાન મહાવીરની વાણી ધન્યના અંતરને સ્પર્શી ગર્વ પુદગલે તે માની લીધું કે મારા જ્ઞાનમાં બધી ગઈ; અને વિકાસમાં સદાકાળ મગ્ન રહેતા ભગીના દુનિયા સમાઈ ગઈ ! ભારે હવે જાણવાનું કે બાકી મનમાં વેરાને ભાગે જોગી થવાની તાલાવેલી નથી રહ્યું. લેકિને મન પણ એ મહાજ્ઞાની બની ગયા. જાગી ઊડી. એકવાર ભગવાન મહાવીર ત્યાં સમો.
પછી તો વૈરાગ્યના પૂરને ન માતાની મમતા ગુર ગૌતમ નગરમાં ભિક્ષા લેવા ગયા તે લોકોને ખાળ, શાકી, ન મદભરી, માનુનીઓની વિનવણીઓ મોથી એમણે પુદગલ પરિદ્વાજના દિવ્ય જ્ઞાનની રેકી શકી. મિત્રો અને સ્નેહીઓ પણ મૂક બનીને વાત સાંભળી.
બેસી રહ્યા. પાછા આવીને એ નણે ભગવાનને સાચી વાત પૂછી. અને એક દિવસ ધન્ય, અણગાર બનીને, પ્રભુના
ભગવાને કહ્યું : પરિવ્રાજકનું જ્ઞાન અધૂરું છે. અંતેવાસી બની ગયા. એ માને છે એટલી જ દુનિન્યા નથી.
વિલાસી વિલાસના નવા નવા પ્રકાર શેધે એમ પુદ્ગલ પરિવ્રાજક પણ પરિણામો આત્મા આ વૈરાગીનું મત પણ સદા વૈરાગ્યમાં આગળ હતે. ભગવાનની વાત એના કાને પહોંચી, એક વધવા ઝંખતું હતું. જિજ્ઞાસુની જેમ નમ્ર બનીને એ ભગવાનની પાસે ધન્ય અણગાર તે આકરા તપને માર્ગે આત્માને પહોંચ્યો.
ઉજાળવા લાગ્યા. ભગવાને એને કહ્યું : મહાનુભાવ. જાસાનો સયમ લીધે તે હજુ નવ મહિના જ થયા હતા, આન દે જરૂર માણ; પણ થોડું જાણું બધું પશુ તપની સાધના એટલી ઉગ્ર કરી હતી કે કાયા જાયાના મિથ્યાગર્વમાં અજ્ઞાનને ન ભૂલી જાઓ !
માત્ર હાડચામના માળા જેવી બનીને, કાંટા જેવી
બની ગઈ હતી. પરિવ્રાજકનું અંતર ઊઘડી ગયું એ ભગવાનના ચરણોમાં જ રોકાઈ ગયે.
એક વાર રાજા શ્રેણિકે એ તપસ્વીના દર્શન કરીને ભગવાનને પૂછ્યું પ્રભુ, આપના ચૌદ હજાર
શ્રમણમાં ધન્ય અણગાર જ મહાદુષ્કર સાધના કરધર્મ કરે તે મેટો
નાર લાગે છે. કાકંદી નગરીનાં ભદ્રા શેઠાણું.
પ્રભુના શ્રમણુસંધમાં તે ગુરગૌતમ જેવા અનેક એમનો સાત ખોટનો એકનો એક દીકરો; ધન્ય જ્ઞાનીઓ અને તપસ્વીઓ હતા. પણ પ્રભુએ તરત જ એનું નામ
કઃ રાજન, તમારી વાત સાચી છે. ધન્ય અણગાર ,