Page Text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
પુષ્પ અને પરા
ભગવાન તે। આત્માના કુંદનને ધમવા નીકળ્યા હતા. જે માગે આત્મા વધારે કસાટીએ ચડે એ જ એમના માર્ગ : ભલે પછી એ માર્ગે જતાં ગમે તેવાં સ`કટ આવી પડે.
એક વાર ભગવાને વિચાર્યું : પોતાને આળખતા હોય એવા પ્રદેશામાં કરવામાં શી વડાઈ ? આત્માને તાવવો હોય તે અજાણ્યા પ્રદેશમાં જવું અને જે દુ:ખ ખાવી પડે તે સમભાવે સહન કરવુ; તે જ આત્મા રાગ અને દ્વેષના સાણસામાંથી છૂટા થાય, અને વીતરાગપણાને પામે
ભગવાન તે ચાલ્યા લાટ દેશમાં.
એ દેશ પણ કેવા ? અને ત્યાંના માનવી પણ કેવાં ? ભારે દુંમ એ દેશ અને ભારે ધાતકી ત્યાંનાં માનવી ! માણસાઇ, દય! કે ભક્તિને તેા કોઇ જાણે જ નહીં. વગર વાંકે માર મારે અને વગર કારણે હેરાન કરે !
કોઇકે કૂતરા કરડાવ્યા, તાકાએ માર મારીને હાંકી કાઢવા. ખાવાનું પણ કયારેક લખુંસૂકું મળે તે બહુ સમજવું. ભગવાનના શરીરમાંથી માંસ કાપી લેતાં પણ એમને આંચકે ન લાગતે. એમના ઉપર ધૂળ ઉડાડવી, એમને નીચે પાડી દેવા એ તે એમને મન રમતવાત !
પણ ભગવાન તે બધું સમજીને ત્યાં ગયા હતા. એ જાણે મનને કહેતા : સામે માંએ ચાલીને આ છો માંગી લીધાં છે, પછી પાછા હઠવાનું ક્યું ?
એમને મન આવાં બધાં છો તે અંતરની અહિંસાની કસોટી હતી. સુખમાં તે સૌ અહિંસક રહે; પણ વેદનામાં, વેદના આપનાર ઉપર પૂ અહિંસક ભાવ રહે તેા જ અહિંસાના અને આત્માને સાક્ષાત્કાર થાય.
એટલે કોના લેાણાથી કાયાનું જેમ વધારે મંથન થતું તેમ આત્મશુદ્ધિને અમૃત પે
ઊંચે
આવતા લાગતા.
જ હતી,
ભગવાનને મન તે દુઃખ એ સુખની ખાણુ
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[ ૩ ] ક્રોધનાં કડવાં ફલ
૧૨૯
એક વાર ભગવાન વૈશાલીમાં સમેાસર્યા, રાજમહેલમાં વસનારને હવે રાજમહેલ કે હવે. લીની કાઈ ખેવના ન હતી. વૈભવ—વિલાસ તા એમને મન મેડીએ જેવા બની ગયા હતા. અને સુખસગવડતાને તે એમને કેઈ વિચાર જ આવતા
ન હતા.
કાઇને અગવડ ન થાય, તે અપ્રીતિ ન થાય મેહમાયાનું બંધન આડે ન આવે એવી થડીક જગા મળી એટલે બસ.
વૈશાલી તેા કેવા વૈભવશાળી નગરી ! તેમાંય ભગવાનનુ તેા એ વતન.
પણ ભેખ ધરીને ચાલી નીકળેલાને તા બધી ધરતી સરખી.
ભગવાને એક લુહારના ડહેલામાં ઉતારા કર્યાં. એ ડહેલાના માલિક લુહાર છ મહિનાથી માંદે હતા. રાગથી હેરાન થઈને એ ખીરે ચાલો ગયા હતા,
એ સાજો થઇને પોતાનાં સગાં વહાલાં સાથે આજે જ પોતાના કેઢમાં આવ્યો.
અને આવતાંવેંત એણે જોયુ તે એક મૂડિયો પોતાના મકાનમાં ઊતરેલા !
એ તે ચિડાઇ ગયા ઃ માંડ ભાતનામાંમાંથી બચીને, સાળે થઇ, આજે ઘેર પાછા આન્યા, પહેલાં દર્શીન આ મૂડિયાના થયાં ! કેવાં
સાં
મોટાં અપશુકન !
For Private And Personal Use Only
એના ગુસ્સે કાબૂમાં ન રહ્યો.
એ તે વજનદાર ઘણું ઉપાડીને ભગવાન તરફ મો. જોનારાં સમસમી ગયાં : હુમા ધણુ જોગીના માથામાં ઝીંકાયા અને હમણાં જ એનાં સાથે વરસ પૂરાં થયાં સમજો !
એમને તો એમ પણ થયું: સાજા થઈને પાછા કર્યાના પહેલે દિવસે જ સાધુ ત્યાનું આ પાતક 1
| SR No. | 531663 |
| Book Title | Atmanand Prakash Pustak 057 Ank 10 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publisher | Jain Atmanand Sabha Bhavnagar |
| Publication Year | 1959 |
| Total Pages | 28 |
| Language | Gujarati, Hindi |
| Classification | Magazine, India_Atmanand Prakash, & India |
| File Size | 3 MB |