Atmanand Prakash Pustak 043 Ank 10

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

કાઢી નાખો.
૧૭૩
સાંભળી જાય છે તે પ્રભુપૂજા આદિ ધાર્મિક થાય છે. જેને લઈને જીવ અનંત કાળ સુધી કાર્યો પણ કરે છે. તેનો ઉદ્દેશ તે જનતાએ પણ તિર્યંચ ગતિમાંથી બહાર નીકળી શકતે માની રાખેલી સુખની સામગ્રી મેળવવાનો જ નથી. સંસારમાં ધર્મહીન જડાસક્ત છે. હોય છે. ઉપગમાં આવે કે ન આવે, પણ ભેગેચ્છાના પ્રમાણમાં સાધનો મેળવીને પૌક્રોડાની સંપત્તિવાળો છું. બાગ, બંગલા, મોટર, ગલિક સુખ ભોગવી શકતા નથી, તોયે ભેગદાસ-દાસી આદિનો સ્વામી છું, પુત્ર પૌત્રાદિ તૃષ્ણાથી ચોવીસે કલાક આર્નરેદ્ર ધ્યાનગર્ભિત પરિવારવાળો છું. એવું અભિમાન તે માનવીનું સંકલ્પ-વિક૯પ કરીને નરક તથા તિર્યંચપિોષાવું જ જોઈએ. આ પ્રમાણે જડાસા ગતિમાં લઈ જનારા અને ત્યાં ભેગવવા લાયક માનવી અજ્ઞાની જનતામાં માન મેળવી મેટા કર્મને સંગ્રહ વધુ પ્રમાણમાં કરે છે. પંચેંદ્રિય બનવાને માટે કિંમતી માનવ જીવન વેડફી નાખે આદિ છેને વધ ન કરનારા ધર્મહીન, મોજછે. જો કે મરીને પરલોકમાં ગયા પછી કેઈની શેખમાં પડેલા જીવો પ્રાય: તિર્યંચ ગતિમાં પણ પ્રશંસા સાંભળવા કે પિતાની માની રાખેલી ચાલ્યા જાય છે, કે જ્યાં પૂર્વજન્મમાં ઈચ્છા સંપત્તિ જેવા પાછું આવવું નથી તોયે ધનના માત્રથી ભગવેલી વસ્તુઓના અપરાધની સજા ઢગલા અને બાગ બંગલા આદિને સંગ્રહ ભેગવતાં અનંતા કાળ સુધી અસહ્ય દુઃખ ભોગવે કરીને તેને પિતાની પાછળ મૂકી જવાની ધગશ છે, માટે બુદ્ધિશાળી ડાહ્યા માનવીઓ તે ટૂંકા વધારે રાખે છે. અજ્ઞાનતાને લઈને એટલું પણ જીવન માટે અને ક્ષણિક સુખ માટે અનંતા સમજતો નથી કે મરી ગયા પછી લોકો મારી કાળ સુધી તિર્યંચ ગતિમાં રહેવાનું પસંદ પ્રશંસા કરે કે મારી ધનસંપત્તિ જોઈને રાજી કરતા નથી અને એટલા માટે જ સમ્યમ્ જ્ઞાન થાય તેમાં મારે કશું ય લેવાદેવા નથી કારણ વગરના પણ છે દુઃખથી ભયભીત થઈને કે, હું તો દેહ છોડ્યા પછી ધર્મ છોડીને પૌગલિક સુખ મેળવવાની ઈચ્છાથી પણ ધન, ધન કમાવામાં આર્તધ્યાન ઉપાર્જનથી કરેલા તૃણું છોડીને તપ જપ કરે છે. તિર્યચના આયુષ્યના બળથી, ધનસંપત્તિ તથા જ્યાં સુધી મેહની તાબેદારી અમુક અંશે બાગ બંગલા આદિ એકેંદ્રિયમાં આસક્ત રહે પણ ઓછી ન થાય ત્યાં સુધી જીવની સંગ્રહ વાથી મરીને માટી, પથરી કે વનસ્પતિમાં ભાવનામાં ફેર પડતો નથી. બાહ્ય સંપત્તિના પેદા થઈશ અને મારો મૃતદેહ અગ્નિમાં બળીને સંગ્રહને કાઢી નાંખનાર જીવોની પણ સંગ્રહ રાખેડી થઈ જશે, માટે મારે તો માનવજીવનમાં ભાવના જતી નથી. કાંઈ ને કાંઈ બહાનું બતારહીને આત્મા ઉપર રહેલા કર્મને કચરો કાઢી ને પણ છોડેલી ઇન્દ્રિય વિષયપષક વસ્તુનાખવાનો પ્રયાસ કરવો જોઈએ. પણ જડી- એનો આડકતરી રીતે સંગ્રહ કરે છે. કદાચ ત્મક વસ્તુઓમાં આસક્ત રહીને અને ચોવીસે કઈ છેડેલી વસ્તુઓને સંગ્રહ પણ ન કરે કલાક જડ વસ્તુઓના જ સંગ્રહના વિચારમાં તોયે સંગ્રહના સંસ્કારોને લઈને મેહના દબાલીન રહીને તે કચરાને વધારે જોઈએ નહિ, સુથી ભાવી જીવનમાં છેડેલી વસ્તુઓ સુંદર પૌગલિક વસ્તુઓ મળે કે ના મળે તો પણ તેને અને સારા પ્રમાણમાં મેળવવાની ઈચ્છા રાખે મેળવવાને માટે વિચાર માત્ર પણ કરવામાં છે. એટલે તેઓ કમને કચરે કાઢી નાંખીને આવે તો આર્તધ્યાનને લઈને તિર્યંચજાતિમાં આત્માને સ્વચ્છ બનાવી શકતા નથી. સંપૂર્ણ ભેગવવા યોગ્ય આયુષ્ય આદિ કર્મનો સંગ્રહ મહિના દાસ, કણાનુષ્ઠાન કરીશું તો સદ્ગતિ