________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
૧૮૪
www.kobatirth.org
વસ્ત્રના ટુકડા પણુ નથી તેમજ ભૂખથી નિ`ળ શ્રી પુરુષા અનેક પ્રકારના રોગના ભાગ થઇ રહ્યા છે. આ વખતે આપણા ધનવાન ભાઇઓનુ પરમ અને પ્રથમ કતૅવ્ય છે કે ખુલ્લા હાથે પોતાના ગરીબ ભાઇબહેનેાને મદદ કરે, તેને મેાતના મ્હાંમાં પડતાં ખચાવે, અન્ન વગરના માટે અન્નની, વસ્ત્ર વગરના માટે વસ્ત્રની તથા રાગીઓ માટે ઔષધની વ્યવસ્થા કરે તથા જે લેાકેા દાન લેવા ન ઇચ્છતા હાય તેએ માટે સસ્તા અનાજની દુકાને ખાલે.
સારાંશ એ છે કે વર્તમાન સમય લેાકસેવા માટે અત્યંત ઉપયાગી છે. આપણા ધનવાન ભાઇએએ આ અવસરને લાભ લઇને પેાતાની સપત્તિને સેવાનાં કાર્યમાં વધારેમાં વધારે ઉપયાગ કરવા જોઇએ. ધનની ખરી સાકતા એમાં જ રહેલી છે. આવી તક હાથથી ચાલી જશે તા પસ્તાવા સિવાય કશું નહિં રહે. ધનની સાથેાસાથ આ જીવનના પણુ કાઇ વિશ્વાસ નથી. આજ છે તે કાલ નથી હતુ. આજે આપણે ચાલ્યા ગયા તા પછી ધન શુ કામમાં આવવાસ્તુ એટલા માટે જીવન દરમ્યાન ધનને સત્કાર્યોમાં જ, પુન્ય કાર્યમાં જ વાપરવુ જોઇએ. કહેવત છે કે ‘તુરત દાન મહાપુન્ય ' એ વાત સઘળાં ઉત્તમ કાર્યાનાં સંબંધમાં લાગુ પાડવી જોઇએ, કાઈ પણ સારાં કામને આવતી કાલ પર છાડવુ ન જોઇએ, તરત જ કરી નાખવુ જોઇએ.
એટલા માટે જ કોઇ કવિએ કહ્યું છે કે કાલ કરે સો આજ કર, આજ કરે સો અખ, પલમે પરલે હાયગી, અહુર કરેગા કમ.
એવા કેટલાય ધનવાનના દાખલા સાંભળવામાં આવ્યા છે કે જેએએ પરાપકાર માટે મેટી મોટી યોજનાઓ ઘડી રાખી હતી, પરંતુ પોતાની એ યાજનાએ પૂરી નથી કરી શકયા. તેએ અચાનક મૃત્યુના પંજામાં સપડાઇ ગયા.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ ઃ
મૃત્યુ પર કોઇની પણ સત્તા ચાલતી નથી. એ કેાઈની પ્રતીક્ષા નથી કરતુ. એટલા માટે શરીરમાં જ્યાં સુધી શ્વાસ છે ત્યાં સુધીમાં આપણે એને લાભ ઉઠાવવા જોઇએ. મરણુ પછી આપણે કશુ નહિં કરી શકીએ એ નિર્વિવાદ વાત છે. વર્તમાન જીવનમાં જે કાંઇ કમાણી કરશું તે જ આપણને ભવિષ્યમાં કામ લાગશે. આપણે જિંદગીભર પાપ કરવામાં તથા ન્યાયઅન્યાય, ખાટા સાચા, જૂઠ કપટ, ચારીથી કે અપ્રમાણિકતાથી દ્રવ્ય સગ્રહ કરવામાં જેવા ઇચ્છાનુસાર ભેગ ભાગવવામાં આપણા યા મનુષ્ય જીવનની ઇતિક વ્યતા માની લેશુ તે આ મનુષ્ય જીવન વ્યર્થ જશે એટલું જ નહિ પણ આપણે મહાન દુ:ખની સામગ્રી મૂકી જશુ.
જે વાત વ્યક્તિને માટે છે તે જ સમિષ્ટ માટે પણ સમજવી જોઇએ. આજ કાલ જગતમાં ચારે તરફ જે હાહાકાર મચી રહ્યો છે, દાવાનળ સળગી રહ્યા છે તેનું કારણ શું છે ? પાપ જ દુ:ખનું મૂળ છે અને ધર્મ સુખનુ મૂળ છે.
For Private And Personal Use Only
આપણે દુ:ખનું બાહ્ય કારણાનું અનુસ ંધાન કરીને તેને દૂર કરવામાં ગુંથાયા છીએ. પણ એનાથી દુ:ખ એન્ડ્રુ થવાને બદલે વધતુ જાય છે. જ્યાંસુધી વ્યાધિનું સાચું નિદાન નથી થતુ ત્યાંસુધી આપણે ગમે તેટલા ઉપચાર કરીએ તે પણ આપણને એમાં સફલતા નથી મળતી. વ્યાધિના નાશ કરવા માટે આપણે તેના મૂળને નાશ કરવા જોઇએ. આજ જગત્ જે વ્યાધિથી ગ્રસ્ત થયેલુ છે તે; પાપાની વૃદ્ધિ છે. જ્યાંસુધી પાપા નહિ શકાય ત્યાંસુધી આપણે પણ વ્યાધિમુક્ત નહિ થઇ શકીએ તેથી જો આપણે આપણી જાતને તથા સંસારને સુખી જેવા ઇચ્છતા હાઇએ તા યથાશક્તિ પાપાથી બચીને ધર્મ-સંચય કરવા જોઇએ. ત્યારે જ આપણે તથા આપણી આસપાસના
