Atmanand Prakash Pustak 030 Ank 04

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

૭૮
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ.
શરીર છે, ત્રાસજનક મોટી છાતી છે, દેખાતા અભિન્ન નખ, મુખ, આંખ તથા કાનવાળા શ્રેષ્ઠ વ્યાઘ્રચર્મ તથા ચિત્રકચર્મરૂપી વસ્ત્રો છે, સરસ રૂધીરવાળા ગજચમ–ખાલ ધારણ કરી છે, અને હાથ ઉંચા કર્યા છે, તે પ્રકારની અતિ કર્કશ-સ્નેહ રહિત-અનિષ્ટ–બળતી–અશુભ-અપ્રિય અને અકાંત ( અમનહર ) વચનેથી તર્જન કરે છે.
વહાણવટીઓ આવા તાલપિશાચને આવતો જુએ છે, જોઈને ડરવાળા ભયભીત બનીને એકબીજાના શરીરે ચેટે છે. ( એકબીજાની એથમાં સંતાય છે ) એવી રીતે કરીને ઘણા ઈંદ્રો કાતિ કેય, રૂદ્ર, શિવ, વૈશ્રમણ, નાગદેવ, ભૂત, યક્ષ, પ્રશાન્તદેવી (દુર્ગા), કોટ્ટકિયા (મહિષવાહિની દુર્ગા)ની અનેકવિધ પૂજાપૂર્વક માન્યતાઓ કરતા રહે છે.
ત્યારે તે અહજક શ્રમણે પાસક તે દિવ્ય પિશાચદેહને પિતાની તરફ આવતે જુએ છે. જેઈને નીભિક અવસ્ત, અચલ, સંભ્રમ રહિત, અવ્યાકુલ, ઉદ્વેગ રહિત મેઢે અને આંખમાં પંચમાત્ર વિકાર રહિત, અદીન, શુદ્ધમનવાળે બની રહે છે. વહાણુના એક ભાગમાં વસ્ત્રના છેડાથી જમીન પ્રમાજે છે ( સાફ કરે છે ). પ્રમાજીને આસન પર બેસે છે. બેસીને બે હાથ જે આ પ્રમાણે બેલે છે-“અરિહંત ભગવાનને નમસ્કાર હો, યાવત...( નમોસ્થi ) સંપ્રાતને નમસ્કાર છે. જ્યારે હું આ ઉપસર્ગથી છુટીશ તે મને મારવાની છુટ છે.
જ્યાં સુધી હું આ ઉપસર્ગથી મૂકત ન થાઉં ત્યાં સુધી મને તે પચ્ચખાણ છે” એમ કહીને સાગારભકત પચ્ચકખાણ કરે છે.
ત્યારે તે પિશાચ જ્યાં અરહન્નક છે ત્યાં આવે છે. આવીને અરહકને આ પ્રમાણે કહે છે–હે અરહન્નક ! હે અપ્રાર્થિતપાર્થક ! ( હે મૃત્યુને આમંત્રણ કરનાર !), ચાતુરહિત. ખરેખર તને અત્યારે શીલવ્રત, ગુણવ્રત, વિરમણ પશ્ચકખાણું અને પોષધોપવાસ કરવા ઉચિત નથી, કેમકે તે ચલાયમાન (ભાંગાની અદલાબદલી) લેભ (પાલન સંશય) ખંડન, વિનાશ, ત્યાગ અને પરિત્યાગને લાયક છે (આગારો રાખેલ છે), તો જે તું તારા શીલવતને યાવત્..... છેડીશ નહીં તો હું આ તારા વહાણને બે આંગળીએ પકડે સાત-આઠ તાડપ્રમાણ આકાશમાં ઉચે ઉછાળીશ અને પાણીમાં ડુબાડીશ, જેથી તું આ દુખાર્તા ને પરવશ બની અસામિ મેળવી અકાળે જ જીવન રહિત થઈશ-મરીશ.
ત્યારે તે અરહનકે શ્રાવક તે દેવને મનથી જ આ પ્રમાણે કહે છે–હે દેવાનુપ્રિય ! હું અરિહન્નક નામને શ્રમણોપાસક જીવ- અજીવને જાણનાર છું. મને કોઈ દેવ અથવા યાવત...નિગ્રંથમાર્ગથી (જેન ધર્મથી) ચલાવવાને