Atmanand Prakash Pustak 029 Ank 05

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 12

૧૧૪
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ.
મધ્યાહે તે સંધ્યા નહી. જે સવારઈ સંસર્યું. ધન્ય તે સાંઝઈ વિણસ્યઈ તે તેહના રસથી નીપની કાયા વિણસઈ તે માહિ સૂ કહવું ? ધમ્મ વિના મનુબને ભવ તે કૂતરાની પૂંછ સરિ; જિમ કૂતરાનું પૂછ દંત મસા રાષવા સમર્થ નહી, ગુહ્ય ઠામિ રાષવા સમર્થ નહી તિમ જાણવું.”
ઈમ દેશના સાંભલી માતા પિતાને પૂછી બે ભાઈ વ્રત લેતા હવા, અનુ. કેમેં લઘુતાઈ વસુદેવઈ બુદ્ધિ રૂપ નાઈ કરી સિદ્ધાંતસાગર અવગાહ્યો. અનુક્રમઈ આચાર્યપદ દીધું, પાંચસય સાધુન વાચના આપઈ. એકદા સમયે સંથાર સૂતાં એક સાધુ પદ પૂછવા આવ્યો, તે પૂછી વયે એતલઈ બીજે આવ્યું. ઈમ વારંવાર પૂછતાં નિંદ્રા કરવા ન પામ્યો. અરતિ ઉપની. તે કહેવા લાગો જે
ધન્ય માહરા ભાઈ-ભૂખે સૂઈ જઈ. મૂર્ણ માહિ ઘણા ગુણ છઈ, તે માટિ કહ્યો છઈઃ સૂઈ નિચિંત, ભેજન બહુ કરઈ, નિરલજ, અહાનિસિ નિંદા ધરઈ, કાર્ય- અકાર્ય વિચારઈ નહી, માન- અપમાન ગુણ જાણઈ નહી; એહવું મુખપણું મુઝસેં હોઈ તે વારું. હવઈ પાછીલું ભણું વિસારૂ, નવું ન ભણૂ. પૂછે તેહને ન ક. ઈમ ચિંતવી મન કીધું તે બાર દિન લગઈ. આધ્યાને તે પાપ અણુલોય મરીને તાહરે પુત્ર થયે. તે જ્ઞાનની આશાતના થકો મૂર્ખાપણું પામ્ય, દુષ્ટ ગાકાંત થયો. આચાર્યને વેડેરે ભાઈ માનસરોવરનૅ વિષઈ હંસ બાલક થયે. કર્મની વિચિત્ર ગતિ થઈ.”
એહવાં ગુરૂનાં વચન સાંભલી જાતિસ્મરણુઈ (વરદત્તઈ) પિતાને ભવ દીઠે, મૂછ પામી રવસ્થ થયો. કહિવા લાગો જે “ સ્વામિન, સત્ય તુલ્તારૂં વચન વિશ્વપ્રકાશક જ્ઞાન છે.” તિવારે રાજા કહેવા લાગી “ હે ભગવન, એહના શરીરથી રેગ કિમ જાઈ ? અને અમને સમાધિ કિમ થાઈ ? ” તિ વારઈ કરુણું સમુદ્ર આચાર્ય એહજ કાર્તિક શુકલ પાંચમિને સજાવજી દેવાડ તે સર્વ પાછિલી કહિઉ તે રિતિ પાલિવાનું. ગુરૂ પ્રણમીનઈ સર્વ સ્વસ્થાનકે ગયા.
તે પ્રધાન તપ કરતા વરદત્તનઈ સકલ ગ રીસાવીને ગયા. અનુક્રમઈ સ્વયંવર મંડપઈ હજાર કન્યાનાં પ્રાણિગ્રહણ કીધાં. અશેષ કલા શિષી. અનુકમ વરદત્તનઈ રાજ્ય આપી પિતાઈ ગુરૂ પાસે ચારિત્ર લેઈ સુગતિ પામ્યા.
હવઈ વરદત્તરાજા ચિરકાલ લગઈ રાજ ભેગવી, પ્રતિ વર્ષે પાંચમી તપ વિધિપૂર્વક આરાધીને પિતાના પુત્રને રાજ્યવ્યાપીને પિતઈ દીક્ષા લેતા હવા.
હવઈ ગુણમંજરી પણ તે તપના મહિમા થકી નીરોગ થઈ તિવારે જિનચંદ્ર સેઠિ પરણી, પિતાઈ કરમેચન વેલાઈ બહુધન આપ્યું અનુક્રમઈ ગૃહવાસના સુખ ભોગવી વિધઈ તપ આરાધી દીક્ષા રવીકારી.