________________
અશો જયુ
પાછળથી એ માઝદયસ્ની ધર્મ પાળનારા આર્યોમાં જુદી જુદી માન્યતા ફેલાવા લાગી. તે જમાનાના આર્યો માનતા કે, ‘ઝાડ, પથ્થર અથવા પાણી આપણા કરતાં બળવાન છે, કારણ કે ઝાડને ધકકો મારીએ કે પથ્થરને મુક્કો મારીએ તો આપણને જ ઈજા થાય છે. પાણીને કબજે કરવા પાણીમાં કૂદી પડીએ તો ડૂબી મરીએ, એમ આ વસ્તુઓ આપણા કરતાં બળવાન છે તેથી તેની પૂજા કરવી જોઈએ.' એ માન્યતાથી પ્રેરાઈને તે જમાનાના આર્યો આ વસ્તુઓની પૂજા કરવા લાગ્યા. અને એક ખુદાની બંદગી – માઝદયસ્ની ધર્મ-નો ખ્યાલ ભુલાતો ગયો. છેવટે પરિસ્થિતિ એટલી બધી બગડી ગઈ કે એક જ કુટુંબમાં એક જણ પથ્થરને પૂજે, તો તેનો ભાઈ પાણીને પૂજે, તો તેનો પિતા ઝાડને પૂજે ને દરેક જણ પોતાની માન્યતા પર મક્કમ હોય તેથી કુટુંબમાં, ગામમાં, શહેરમાં ઝઘડા ને છેવટે દેશભરમાં લડાઈઓ થવા લાગી. તેથી છેવટે ત્રાસી જઈને ધરતીમાતાએ ખુદાને ફરિયાદ કરી અને આ ત્રાસમાંથી પોતાને બચાવવા માટે કોઈ બળવાન સરદાર મોકલવા અરજ કરી, જેને પરિણામે પયગંબર જરથુષ્ટ્રનો જન્મ આ પૃથ્વી પર થયો.
જરથુષ્ટ્રના જન્મ વખતે ત્યાંનો હાકેમ બૂરો હતો, પરંતુ તેના પિતા આ બૂરા હાકેમના મિત્ર હતા તેથી તેમના કુટુંબને મદદગાર થવાના બહાને આ બૂરા હાકેમે પોતાની એક વિશ્વાસુ દાસીને પોઉશસ્પને ઘેર મોકલી અને સૂચના આપી કે દોગદો (જરથુષ્ટ્રનાં માતા) કાંઈ પીણું માગે તેમાં (બૂરા હાકેમે આપેલી) ઝેરની પડીકી ભેળવી દેવી. પેલી દાસીએ તેમ કરી દોગદોને પીણું આપવા જતાં તેના હાથ ધ્રૂજ્યા અને હાથમાંથી વાસણ પડી જઈ પીણું ઢોળાઈ ગયું. આમ થવાથી પેલી દાસી ગભરાઈ
