________________
પંચગંબર જરથુષ્ટ્રે
૩૫
આત્મા જાય છે.
આ સઘળી હકીકત અતિશયોક્તિભરી કોઈકને લાગે, પણ ઈરાનના છેલ્લા સોસનવંશના એક પાદશાહને વિચાર આવ્યો કે માણસ ગુજરે તેની હાલત પેલી દુનિયામાં કેવી થાય છે તે જાણવા માટે તે પાદશાહે પવિત્ર (દસ્તૂરો) વડા ધર્મગુરુઓની સભા બોલાવી. ત્યાં એવું નકકી થયું કે એક સૌથી પવિત્ર ધર્મગુરુને તૈયાર કરવો જે પોતાની સર્વોચ્ચ પવિત્રતાને કારણે તેના આત્માને પેલી દુનિયામાં મોકલી (Translate કરીને) જો ત્યાંની દોજખ, બહેસ્ત વગેરેની વિગત લઈને આ દુનિયામાં પાછા આવે. એક સૌથી પવિત્ર દસ્તૂરે આ કામ માથે લીધું. તેનો આત્મા શરીર (જે ત્રણ દિવસ ને ત્રણ રાત આ દુનિયામાં નિર્જીવ થઈને પડી રહ્યું) છોડીને પેલી દુનિયામાં જઈને ઉપલા ત્રણે સ્થાનની વિગત મેળવીને ફરીથી આ દુનિયામાં આવ્યો. એ પવિત્ર દસ્તૂરનું નામ હતું : ‘‘અર્દાવીરાધ'' તેના આત્માએ પેલી દુનિયામાં અનુભવેલા બનાવોનું એક પુસ્તક રચ્યું જે તેના નામ પરથી ‘‘અર્દાવીરાનામું’” (નામું=પુસ્તક) તરીકે ઓળખાયું. ત્યાં કહે છે કે કોઈ આત્મા સૌથી બૂરો હોય તોપણ તેણે થોડુંક પણ સત્કાર્ય કર્યું હોય તો તેનો પણ સારો બદલો તે આત્માને મળે છે. એવો એક દાખલો ‘‘અર્દાવીરાકે’’ દોજખમાં જોયો. જ્યાં એક આત્મા તેનાં આ દુનિયામાંનાં સૌથી બૂરાં કાર્યોને લીધે સડી ગયેલા અને દુર્ગંધ મારતા શરીર સાથે દોજખમાં સબડી રહ્યો હતો, પણ એક વખત આ દુનિયામાં તે ઝાડ નીચે આરામ લેતો હતો ત્યારે તેણે એક ગાયને ઝાડ સાથે બાંધેલી જોઈ. ઘાસ તેનાથી દૂર હતું અને તે ગાય ઘાસ ખાવા માટે ખૂબ મથામણ કરતી હતી તે જોઈને આ બૂરા માણસે પેલું ઘાસ પોતાના પગ વડે ખસેડીને ગાયના
