________________
અશો જરથુષ્ટ્ર છે. ‘નવજોત થયા પછી તે બાળકની પોતાની જવાબદારી છે. એટલે પોતાના કુકૃત્યોનો પસ્તાવો હવેથી (નવજોત થયા પછી) તે બાળક જ કરશે, કારણ તે સારુંનરસું – પોતાની જવાબદારી સમજે છે એમ મનાય છે.
પછીથી તે બાળકને એક પાટલા પર ઊભું રાખીને તેનું મુખ પૂર્વદિશા તરફ કરીને “દિનનો કલમો' તે ધર્મગુર પોતે ભણતાં ભણતાં તે બાળક પાસે પણ ભણાવે છે, જે તે બાળકને ‘સુદરેહ” પહેરાવે છે.
ત્યાર પછી તે બાળકને સૂર્યની દિશામાં (સવારે પૂર્વ તરફ અને સાંજે પશ્ચિમ તરફ) ઊભું રાખીને અમુક ભણતર-મંત્ર ભણતાં તે ધર્મગુરુ બાળકને ‘કસ્તી' તેની કમરે બાંધે છે. છેવટે બાળકને પાટલા પર બેસાડીને તેના હાથમાં શ્રીફળ, પાન, સોપારી વગેરે આપીને તે ધર્મગુરુ તે બાળકને આશિષ આપતાં (સુખી રહો, તંદુરસ્ત, આબાદ, દીર્ધાયુષ થાઓ વગેરે) તેના માથા પર ચોખા, દાડમના દાણા વગેરેનો છંટકાવ કરે છે. આમ નવજાતની ક્રિયા પૂરી થાય છે.
‘નવજોત' એટલે નવો જન્મ. એક બાળકનો જન્મ શરૂઆતમાં તેના માબાપને પેટે થાય છે, પણ “નવજોત'ની ક્રિયા (૭, ૯, ૧૧ વરસની ઉંમર સુધી) તે બાળક અણસમજું છે એમ મનાય છે. ‘નવજોત'ની ક્રિયાથી તે બાળકનો ‘‘નવો જન્મ તે ધર્મમાં થયો' એમ મનાય છે. અને હવેથી તે બાળક પોતાના દરેક (સારાં કે નરસાં) કાર્ય માટે પોતે જવાબદાર રહેશે એમ મનાય છે. નવજોત થયા પછી દરેક પારસી જરથોસ્તી બાળકે (છોકરો કે છોકરી, ધર્મગુરુ કે બિનધર્મગુરુ દરેકે) પોતાના શરીર પર સુદરેહ અને કસ્તી ધારણ કરવાનું આવશ્યક ને ફરજિયાત છે.
