________________
२२
અશો જરથુષ્ટ્ર તે નમ્રતા શીખવે છે કે આપણે માટીમાંથી નીકળ્યા અને આખરે માટી(રાખ)માં જ મળી જવાના છીએ. ખ્રિસ્તીઓમાં રિવાજ છે કે જ્યારે કોઈ ખ્રિસ્તી ગુજરી જાય ત્યારે તેની લાશને કૉફિન(લાકડાની શબપેટી)માં મૂકીને તે કૉફિનને જમીનમાં નીચે ઉતારતાં અને તેના ઉપર થોડી માટી નાખતાં એમ CELLULE $, "Dust thou art to Dust returnest" (2441 તું માટીમાંથી નીકળેલો અને માટીમાં મળી જવાનો). આમ જીવન ક્ષણભંગુર છે અને માનવી એ ખાકનું પૂતળું છે એવું સૂચન નમ્રતાનું Humilityનું કરાય છે.
૪. ચોથો ભાવાર્થ તે અગ્નિ એના સંપર્કમાં આવતી વસ્તુને જેમ બાળી નાખે છે તેમ આપણે આપણામાં રહેલા દુર્ગણો–કામ-ક્રોધ-મોહ-મત્સર વગેરેનો નાશ કરવાનો, દૂર કરવાનો છે. એ પણ રાખ કપાળે લગાડવા પાછળનો ભાવાર્થ છે. સાધુ-સંન્યાસીઓ પોતાના શરીર પર ભભૂત લગાડે છે તેમાં પણ જીવનની ક્ષણભંગુરતા અને તે કારણે નમ્રતા રાખવાનું સૂચન છે.
અગ્નિ માટેની જુદી પ્રાર્થના (જુદું ભણતર) આતશન્યાર્યશ' (સ્તુતિ) તરીકે અવસ્તા ભાષામાં છે જેમાં અગ્નિને નમન /સ્તુતિ કરનારને તે અગ્નિ સુખ, આબાદી, ફતેહ, ચબરાક બાળકો, સમાજમાં માન-મરતબો, જાતિ, અકકલ વગેરેની બક્ષિસ કરવા તે અગ્નિ ખુદાને અરજ કરે છે અને પોતાની સ્તુતિ કરનારને તે અગ્નિ આશિષ આપે છે કે, “તું જેટલો સમય (દિવસ ને રાત) જીવે તેટલો બધો સમય ખુશાલ હાલતમાં રહેજે.' આમ અગ્નિ એ ખુદાનું હાજર સ્વરૂપ માનવી સમક્ષ હોવાનું મનાય છે.
ઉદ્યોગી જીવન એ જરથોસ્તી ધર્મનું ખાસ લક્ષણ Salient
