Asho Jarthushtra Santvani 12

Author(s): A D Dabu
Publisher: Navjivan Prakashan Mandir Ahmedabad

Page 19

૧૨
અશો જરથુષ્ટ્ર હતા તેઓ પોતાના કેટલાક સાથીઓને લઈને યાદવ રાણાને મળ્યા અને રાજાએ પૂછેલા સવાલો જેવા કે, “તમે કોણ છો?” “કયાંથી આવ્યા છો ?'' ''શા માટે આવ્યા છો ?'' વગેરેના જવાબ આપ્યા અને સંજાણમાં વસવાટ કરવાની પરવાનગી રાજા પાસે માગી. ઈરાનીઓના બુદ્ધિચાતુર્યની કસોટી કરવા રાજાએ દૂધથી છલોછલ ભરેલો હાંડો ભરસભામાં મુકાવી ઈરાનીઓના નેતા તરફ જોયું. રાજા આથી એમ કહેવા માગતો હતો કે, “આ દૂધથી છલોછલ ભરેલા હાંડાની જેમ મારા રાજ્યમાં ભરપૂર વસ્તી છે, અને વસવાટ માટે જરા પણ જગ્યા નથી.'' આ મતલબ પામી જઈને દસ્તૂર નૈર્યોસંગે પોતાની આંગળીમાંથી વીંટી કાઢીને તે દૂધથી છલોછલ ભરેલા હાંડામાં નાખી. દદૂર નૈર્યોસંગ આથી એમ કહેવા માગતા હતા કે, ““આ વીંટી જેમ હાંડામાં સમાઈ ગઈ છે તેમ અમે પણ આ ભરપૂર વસતીમાં સમાઈ જઈશું. વીંટી જેમ અસીમ પ્રેમનું પ્રતીક છે તેમ અમે પણ આ ભરપૂર પચરંગી વસ્તીમાં પ્રેમ, અહિંસા અને એખલાસથી રહીશું.'' આ મતલબથી ખુશ થઈને યાદવ રાણાએ ઈરાનીઓને સંજાણમાં વસવાની પરવાની આપી. પરવાનગી આપવાનું એક કારણ એ પણ હતું કે જો આવા કદાવર અને લડાયક પારસીઓ પોતાના રાજ્યમાં હોય તો આજુબાજુના પ્રદેશના લોકો સંજાણ પર હુમલો કરે નહીં. પરંતુ આ પરવાનગી આપતાં પહેલાં રાજાએ ઈરાનીઓને તેમનાં હથિયાર ઉતારી આપવાની શરત કરી, જે ઈરાનીઓએ કબૂલ રાખીને દરેક ઈરાનીએ પોતાનાં હથિયાર રાજાને ઉતારી આપ્યાં. ઈરાનના પાર્સ પ્રાંતમાંથી આવેલા હોવાથી આ ઈરાનીઓ પારસી તરીકે ઓળખાયા. આમ સંજાણમાં પારસીઓ અને હિંદુઓ સંપથી રહેવા લાગ્યા.