________________
श्री गुरुवंदन भाष्य વિનય એ ધર્મનું મૂળ છે, દેવ-ગુરૂ પ્રત્યે વિનય ભક્તિ કે નમ્રતા ન હોય તે ધર્મનું કાંઈ ફળ નથી. ગુણવંત ગુરૂની ભક્તિ વિધિ પૂર્વક વંદના કરવાથી થાય છે, માટે ચૈત્યવંદન ભાષ્ય પછી ગુરૂવંદન ભાષ્ય કહેવાય છે,
ગુરૂવંદન ત્રણ પ્રકારે થાય છે. (૧) ફિટ્ટા (ફેટ) વંદન–મસ્તક નમાવવાથી, હાથ જોડવાથી, અંજલી કરવાથી. તે સંઘમાં પરસ્પર થાય છે. તેમાં સાધ્વી તે સાધુ-સાવીને કરે, સાધુ તે કેવળ સાધુને જ કરે.
(૨) છભ વંદન–પંચાગ પ્રણિપાતથી ખમાસમણ પૂર્વક વંદન કરવું. શ્રાવક–સાધુને કરે, શ્રાવિકા-સાધુ-સાધ્વી બંનેને કરે, સાધુ-વડીલ સાધુને કરે, સાધ્વી-કેઈપણ સાધુને તથા વડીલ સાથ્વીને કરે. શ્રાવક ઉત્કૃષ્ટ ક્રિયાપાત્ર તથા ભાવથી ચારિત્રની ઈચ્છાવાળે હેય તે પણ તેવા શ્રાવકને ખમાસમણ દઈ વંદના થાય નહિ કરે તે જિનાજ્ઞા ઘાતક થાય.
(૩) દ્વાદશાવત વંદન – ૨ વાંદણું વાળું–વંદનક સૂત્રવાળું, ચતુર્વિધ સંઘ એ વંદન આચાર્ય આદિ પદવીધરને કરે. અહિ ગુરૂવંદન ભાષ્યમાં મુખ્ય અધિકાર આ દ્વાદશાવત વંદનની વિધિને જ કહેવાશે.
મુખ્ય ૨૨ દ્વારે
( ૪૨ ઉત્તરભેદ) (૧) ગુરૂવંદનનાં નામ-૫, (૨) દષ્ટાંત-૫, (૩) અવંદનીય૫, (૪) વંદનીય-૫, (૫) વંદન અદાતા-૪, (૬) વંદન દાતા-૪,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
