Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust

Page 388

श्रावस्ती नगरीमा क्षणा माणसो कहे
ताने जिन कहेतो बिचरे छे' ते केम मानी शकाय ।
३६८
श्रीरावचन्द्र– जिनागमसंग्रहे
शतक १५.
इंसु । तर पं से गोसाले मंखलिपुत्ते तेणं अट्ठगस्स महानिमित्तस्स केणह उल्लोयमेत्तेगं सधेखि पाणावं, सप्तेसिं भूषाणं, सखि जीवाणं, सप्तेसिं सत्ताणं इमाई छ अणइकमणिजाई वागरणाई वागरेति तं जहा “१-लाभं २ अलामं ३ सुद्धं ४ दुखं ५ जीवियं ६ मरणं तहा" । तप णं से गोसाले मंखलिपुत्ते तेणं अट्ठगस्स महानिमित्तस्स केणइ उल्लोयमेत्तेणं सावत्थीए नगरीए अजिणे जिणप्पलाबी, अगरहा अरइप्पलायी, अकेवली केवलिप्लावी, असनू सधनुप्पलाबी, अजिणे जिणसई पगासेमाणे विहरद ।
२. सार बाद श्रावस्ती नगरीना शृंगाटकना आकारवाय त्रिक अने यावत्-राजमार्गोने विषे घणा माणसो परस्पर ए प्रमाणे कहे छे, यावत्-एम प्ररूपे छे के 'हे देवानुप्रिय ए प्रमाणे खरेखर मंखलिपुत्र गोशालक जिन भईने पोताने जिन कहेतो, यावत्-जिन शब्दमो प्रकाश करतो विचरे छे, तो ए प्रमाणे केम मानी शकाय ते वाले से समये महावीर स्वामी समोसर्या यावत् पदा (बांदीने) पाछी गइ ते काले-ते समये श्रमण भगवंत महावीरना ज्येष्ठ अंतेवासी (शिष्य) गौतमगोत्रीय इन्द्रभूति नामे अनगार यावत्-छट्ट छट्टने पारणे - इत्यादि बीजा शतकता "निर्मन्थ उदेशकमा कक्षा प्रमाणे यावत् गोचरी माटे परता घणा माणसोनो शब्द सांभळे, घणा माणसो परस्पर आ प्रमाणे कहे छे के, 'हे देवानुप्रिय ! खरेखर मंखलिपुत्र गोशालक जिन थईने पोताने जिन कहेतो, यावत्-जिन शब्दनो प्रकाश करतो विचरे छे, तो ९ प्रमाणे केम मानी शकाय सार बाद भगवान् गौतम घणा माणसो पासेवी आ बात सांभळीने भने अवधारीने श्रद्धावाळा थई यावत् - भातपाणी देखाडी यावत् पर्युपासना करता आ प्रमाणे बोल्या- 'ए प्रमाणे खरेखर हे भगवन् ! हुं छट्ट छट्टने पारणे
ए
इत्यादि पूर्वोक्त कहेतुं वत्-ते गोशालक जिन शब्दनो प्रकाश करतो विहरे छे, तो हे भगवन् ! ए प्रमाणे केम होय ? माटे हे भगवन् ! भगवंते कहे लोगो मंखलिपुत्र गोशालकनो जन्मथी आरंभीने अन्त सुधीनो आपनाथी कहेवायेलो वृत्तान्त सांभळवा इच्छं छं.' 'हे गौतम' ! ए प्रमाणे कही शालकनो वृत्तान्त.
श्रमण भगवान् महावीरे भगवंत गौतमने आ प्रमाणे कां - 'हे गौतम! जे घणा माणसो परस्पर आ प्रमाणे कहे छे के ए प्रमाणे खरेखर मंखलिपुत्र गोशालक जिन थईने अने पोताने जिन कहेतो यावत्-जिन शब्दनो प्रकाश करतो विचरे छे, ते मिथ्या-असत्य छे.' हे गौतम ! ई का प्रमाणे कहुं हुं यावत् प्ररूपं धुंए प्रमाणे खरेखर आ मंखडिपुत्र गोशालको मंजलिनामे खजातिनो पिता हतो. ते मंखलिनामे मंखने भद्रा नामे स्त्री हती. ते सुकुमाल हाथपगवाळी, यावत्-प्रतिरूप-सुंदर हती. त्यार बाद ते भद्रा नामे स्त्री अन्य कोह दिवसे गर्भिणी थइ. ते काले अने ते समये सरवण नामे गाम हतुं. ते ऋद्धिवालुं, उपद्रवरहित, यावत्-देवलोक समान प्रकाशवाळु अने मनने प्रसन्नता आपनार हतुं. ते सरपण नामे गामने विषे गोबहुल नामे ब्राह्मण रहेतो हतो. ते धनिक, यावत्- कोईथी पराभव न पाये तेवो अने ऋग्वेद--इत्यादि यावत्- ब्राह्मणना शास्त्रोने विषे निपुण हतो. ते गोबल ब्राह्मणने एक गोशाला हती. ते वखते ते मंखलि नामे मंख
मंखलि पिता. भद्रा स्त्री.
सरवणप्राम.
गोवदुलाह्मण.
२. तर सात्थी नगरीए सिंघाडग-जाय पदेसु बहुजणो अक्षमणस्स एवमाचा जाब एवं परुचेति एवं खलु देवाणुपिया ! गोसाले मंखलिपुत्ते जिणे जिणप्पलावी जाव-पकासेमाणे विहरति, से कहमेयं मने एवं' ? तेणं कालेणं सेणं समपर्ण सामी समोसडे, जाय परिसा पडिगया। तेणं कालेणं तेणं समर्पणं समणस्स भगवओ महावीरस्स जे अंतेवासी इंदभूती णामं अणगारे गोयमगोत्तेणं जाव-छटुंछट्टेणं एवं जहा बितियसए नियंडुद्देसर जाव- अडमाणे बहुजणसं निसामेति, बहुजणो अन्नमन्नस्स एवमारसह ४ एवं खलु देवाप्पिया ! गोसाले मंसलिपुत्ते जिणे जिणप्पलायी जायपगासेमाणे विहरति, से कहमेयं मन्ने एवं १ तप णं भगवं गोयमे बहुजणस्स अंतियं एयमटुं सोचा निसम्म जाव-जायस जाव-मत्तपाणं पडिदंखेति, जाब- पज्जुवासमाने एवं वयासी "एवं खलु अहं भंते छहं० तं चैव जाव- जिणसदं पगासेमाणे विहरति' से कहमेयं भंते ! एवं ? तं इच्छामि णं भंते ! गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स उट्ठाणपरियाणियं परिकहियं । 'गोयमा' दी समणे भगवं महावीरे भगवं गोयमं एवं बयासी जच्णं गोयमा से बहुजणे अश्रमप्रस्स एपमा ४ एवं
I
गोसाले मंखलिते जिने जिणप्पलाची जाब- पगासेमाणे विहरह' तण्णं मिच्छा अहं पुण गोषमा । एवमारस्वामि जाव- परूमि- 'एवं खलु एयस्स गोसालस्स मंखलिपुत्तस्स मंचलिनामं मंसे पिता होत्या तस्स णं मंखलिस मंत्रस्स भद्दानामं भारिया होत्था, सुकुमाल० जाव- पडिरुवा । तप णं सा भद्दा भारिया अन्नदा कदायि गुक्षिणी यावि होत्था । तेण कालेनं तैणं समएणं सरवणे नामं सन्निवेसे होत्था, रिद्ध-त्थिमिय० जाव-सन्निभप्पगासे, पासादीप ४ । तत्थ णं सरवणे सनिवेसे गोबडुले नाम माहणे परिवसति भट्टे जाब- अपरिभूर, रिउच्छेद० जाव सुपरिनिट्ठिए वापि होत्या तस्स णं गो
।
3
महानिमित्तना कोइक एवा उपदेशमात्रवडे श्रावस्ती नगरीमां अजिन छतां 'हुं जिन छु' एम प्रलाप करतो, अर्हत् नहि छतां 'हुं अर्हत् लुं' एम मिथ्या बकवाद करतो, केवली नहि छतां 'हुं केवली हूं' एम निरर्थक बोलतो, सर्वज्ञ नहि छतां 'धुं सर्वज्ञ छु' एम मिथ्या कथन करतो अने अजिन छतां जिन शब्दनो प्रकाश करतो विचरे छे.
२ * भग० खं० श० २०५० २८१.
www.jainelibrary.org/