Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust

Page 398

३७८
श्रीरायचन्द्र-जिनागमसंमद्दे
शतक १५.
या एत्थ ओरालं मणिरयणं अस्सादेस्सामो' । तए णं ते वणिया अन्नमन्नस्स अंतियं एयमङ्कं पडिसुर्णेति, अन्न० २ -सुणेत्ता तस्स वम्मीयरस तथं पिवपं निदंति । ते णं तत्व विमलं निम्मलं नित्तलं निकलं महत्वं महम्धं महरिहं भोराढं मणिरयणं अस्सादेति । तप णं ते वणिया हट्टतुट्ट० भाषणाई भरेति, भा० २ भरेता पवहणाई भरेंति, भरेता चउत्थं पि अन्नमन्नं एवं वासी एवं खलु देवाप्पिया ! अम्हे इमस्स वम्मीयस्स पढमार बप्पार मिनार ओराले उद्गरवणे अस्सादिए, दोबार पप्पा भित्राए ओराले सुवणरयणे अस्सादिए, तघार बप्पार मिनार ओराले मणिरवणे अस्सादिए, सेयं तु देवाणुप्पिया ! अम्हं इमरस वम्मीयस्स चडत्थं पि वप्पं भिदित्तप, अवियाई उत्तमं महग्घं महरिहं ओरालं वइररयणं अस्सादेसामो' । तप णं तेसिं वणियाणं एगे वणिए हियकामए, सुहकामए, पत्थकामए, आणुकंपिए, निस्सेसिए, हिय - सुद्द - निस्सेसकामए से पणिय एवं पयासी एवं खलु देवाणुपिया ! अम्हे इमस्स बम्मीयस्थ पदमार पप्यार मिनार ओराले उद्गरवणे जाव - तच्चाप वप्पाए भिन्नाए ओराले मणिरयणे अस्सादिप, तं छोउ अलाहि पजतं, एसा चउत्थी वप्पा मा भिज्जउ, चडत्थी णं वप्यासउवसग्गा पावि दोत्था' । तर णं ते वणिया तस्स पणियरस हियकामगरस सुहकाम० जाव-हिय सुदनिस्सेसकामगस्स एवमादयमाणस्स जाब- परुवेमाणस्स एयम नो सहंति, जाब-नो रोयंति एयम असहमाणा जानअरोपमाणा तस्स वम्मीयस्स चडत्थं पि वप्यं निति से गं तत्थ उम्गविसं चंडबिसं घोरविलं महाविसं अतिकायमहाकार्य मसिसाका लगयं नयनविसरोसपुत्रं अंजणपुंजनिगरण्यगासं रत्तच्छं जमलजुयलचंचलवलंतजीहं धरणितलवेनिभूयं उक्कडफुडकुडिलजडुलकक्खडविकडफडाडोवकरणदच्छं लोहागरधम्ममाणधमधर्मेतघोसं अणागलियचंडतिध्वरोसं समुहिं तुरियं चवलं धर्मतं दिट्ठीवि सप्यं संघर्हेति । तप से दिट्ठीविसे सप्पे तेहिं वणियहिं संघट्टिए समाणे आसुरुते जाव - मिसिमिसेमाणे सणियं २ उट्ठेति उता सरसरसरस्स धम्मीयस्स सिहरतलं दुरुतेर, सि० २ दुरुदेशा आइथं णिज्झाति, आ० २ णिजाइत्ता ते वणिए अणिमिसाए दिट्ठीए सबओ समंता समभिलोएति । तए णं ते वणिया तेणं दिट्ठीविसेणं सप्पेणं अणि - मिसार दिट्ठीए सओ समंता समभिलोइया समाया सिप्पामेव समंदमतोदगरणमायाए एगाहचं कूडाहचं मासरासी कया याच होत्या । तत्थ गं जे से बचिए तेर्सि चियाणं विकामर जाय हिय सुद्र निस्सेसकामए से अनुकंपया देववार समंदमत्तोवगरणमायाए नियगं नगरं साहिए" एयामेव आणंदा ! तब वि धम्मायरिपणं धम्मोवरसपणं समषेणं नायपुत्रेणं
,
I
-
1
---
क. ते माटे हे देवानुप्रियो ! आपणे हवे आ बल्मिकनुं त्रीनुं शिखर पण फोडनुं श्रेयस्कर छे, के जेथी अहिं उदार एवं मणिरत्न प्राप्त करीए.' त्यार पछी ते वणिकोए एक बीजानी पासेथी आ कथन सांभळीने ते वल्मिकनुं त्रीजुं शिखर पण भेधुं. तेथी तेओए त्यां विमल, निर्मल, अत्यन्त गोळ, निष्फल - प्रासादिदोषरहित, महाअर्थ - महाप्रयोजनातुं महामूल्यवानुं अने उदार एवं मणिरत्न प्राप्त कर्तुं मणिरत्नने प्राप्त करवाथी हृष्ट अने संतुष्ट थयेला ते वणिकोए पात्रो भर्यां, पात्रो भरीने वाहनो भर्यां, वाहनो भरीने तेओए चोथी वार पण एक बीजाक के 'हे देवानुप्रियो ! ए प्रमाणे खरेखर आ वल्मिकना प्रथम शिखरने भेदवाथी पुष्कळ अने उत्तम पाणी प्राप्त कर्यु, बीजुं शिखर मेदवाधी पुष्कळ सुवर्ण प्राप्त कीं, त्रीनुं शिखर मेदवाथी उदार मणिरत्न प्राप्त करूं, तो हे देवानुप्रियो ! आपने हवे आ बल्मिकना चोथा शिखरने पण मेद योग्य छे के जेवी आपणे उत्तम, महानृत्य, महाप्रयोजनया महापुरुषने योग्य अने उदार एवं बज्ररत्न प्राप्त करीए.' त्यार पछी ते वणिकोना हितनी इच्छावाळो, सुखनी इच्छावाळो, पथ्यनी इच्छावाळो, अनुकम्पावाळो, निश्रेः यस - कल्याणनी इच्छावा तेमज हित, सुख अने निःश्रेयसनी इच्छावाळो एक क्षणिक हतो, तेणे से वणिकोने ए प्रमाणे कां 'हे देवानुप्रियो ! आपणे आ बल्मिकना प्रथम शिखरने भेदवाथी उदार अने उत्तम जल प्राप्त कयुं, यावत्-त्रीजुं शिखर भेदवाथी उदार मणिरत्न प्राप्त कयुं, एटलं घणुं .. छे, हवे आपणे आ चोथुं शिखर भेदवुं योग्य नथी, कारण के चोथुं शिखर कदाच आपणने उपद्रव करनार थाय'. त्यारे ते वणिकोए हितनी इच्छावाळा, सुखनी इच्छावाळा यावत्-हित, सुख अने निःश्रेयसनी इच्छावाळा तथा उपर प्रमाणे कहेता, यावत्-प्ररूपणा करता एवा ते वणिकना कथनमां श्रद्धा न करी, यावत्-रुचि न करी, तेना कथननी श्रद्धा नहि करता यावत्-रुचि नहि करता ते वणिकोर - ते वल्मिकता चोथा शिखरने पण मे. तेथी तेओए त्वां उपविषचा प्रचंडविषयाळ, घोरवाल, महाविपाल, अतिपापालो, मोटा शरीरवाळो अने मपी तथा मूपाना समान काळावर्णवाळो दृष्टिना विप अने रोपवडे पूर्ण, मधीना ढगलाना जेवी कान्तिवाळो, लाल आंखवाळो, जेने चपल अने साथे चालती वे जीभो छे एवो, पृथिवीतलमां वेणिसमान, उत्कट स्पष्ट वक्र जटिल - "केशवाळीयुक्त अने विस्तीर्ण फणानो आटोप करवामां दक्ष, आकर-खाणने विषे अग्निथी तपावेला लोढाना जेवो घमघमायमान शब्द छे जेनो एवो, नहि जाणी शकाय तेवो उम्र अने तीन रोपवाटो, चानना मुखपेठे त्वरित अने थप शब्द करतो एवो टि ते वणिक ते दृष्टिविष सर्पनो स्पर्श कर्यो एटले अत्यन्त गुस्से थयेला, अने यावत् - क्रोधथी बळता तेणे धीमे वल्मिका शिखर ऊपर चढीने सूर्यने जोड़ने से वणिकोने अनिमिष दृष्टिवढे चोतरफ जोया खार पछी ते
सर्प स्पयों बार बाद
१० 'स्कन्धना भागमां सिंहनी पेठे सपने पण केशवाळीनो संभव छे- टीका.
*
4
धीमे उठी सरसराट करता दृष्टिविष सर्वे चोतरफ जोई ते
www.jainelibrary.org: